In de beginfase van de slotetappe lagen de nodige heuvels, maar het tweede deel van de rit was overwegend vlak. Een kans voor de sprinters dus. Een groep van acht zou de dag kleuren. Daarbij zaten Mikkel Honoré, Nans Peters, Lorenzo Fortunato, Samuele Zoccaratto, Arthur Kluckers, Bruno Armirail, Henri Vandenabeele en Valentin Ferron. Kans maken op de dagoverwinning leken ze echter niet te doen.
Onder meer Team Jayco-AlUla, Movistar en Soudal Quick-Step deden namelijk hun werk op kop van het peloton. De vluchters hadden echter goed ingedeeld, want op zo’n twintig kilometer van de meet begonnen de acht volle bak te rijden en begonnen ze beetje bij beetje uit te lopen. De sprintersploegen hadden dan ook serieus moeite om terug te keren tot de koplopers.
Toch werd de vroege vlucht op 3,2 kilometer van de finish bijgehaald. Alpecin-Deceuninck hield zich opvallend afzijdig, ondanks dat Jasper Philipsen de laatste sprint wist te winnen. Toch was de Belgische ploeg op de afspraak op het moment dat het moest. Van der Poel ging als eerste door de laatste bocht en begon op zo’n kilometer van de meet al zo’n beetje aan zijn lead-out.
Philipsen kreeg zodoende wederom een ideale lead-out. De Belg moest iets eerder beginnen dan bij zijn eerste ritzege, maar ook deze keer kon niemand er meer overkomen. Groenewegen kwam nog dicht in de buurt, maar de Nederlander moest genoegen nemen met de tweede plek. Even na de sprinters kwam Primoz Roglic over de streep, die voor de tweede keer in zijn loopbaan de Tirreno-Adriatico wint.