Michel Wuyts kent geen enkele twijfel, schrijft hij in zijn column voor Het Laatste Nieuws. De wereldkampioen had geen tegenstand gekregen van Thomas, Roglic en Almeida. “Even overwoog ik: ‘Had kunnen winnen.’ Te mat. Vrank zijn past hier beter. Alleen Evenepoel had deze ronde van regen, angst en middelmaat meer glans gegeven. Thomas, Roglic en Almeida hadden uiteraard zijn respect gekregen, maar meer niet.”
Hij was er niet bang voor geweest, stelt Wuyts. “Evenepoel is anno 2023 van een hogere orde. Hij zou ze achtergelaten hebben. Reken hem niet af op zijn aarzelende optreden op I Cappuccini. De beestjes teisterden toen al zijn lijf. Dat hij ondanks de ondermijning de tweede tijdrit won, getuigt van extreme verbetenheid. Evenepoel zou deze Giro perfect gemasterd hebben: beheerst en efficiënt.”
Primoz Roglic
De analist annex commentator ziet geen etappe waar Evenepoel het moeilijk had gekregen. “Waar zouden de genoemde drie hem pijn gedaan hebben? Op de Monte Bondone in geen geval. Op zo’n tempocol breng je Evenepoel niet in verlegenheid. Op de steile Coi, onderweg naar Val di Zoldo? Op de aanvallen van het koppel Kuss-Roglic zat te weinig snee om de Belg te doen kantelen.”
Primoz Roglic is volgens Wuyts niet in de vorm van z’n leven. “Waar is dat deze Roglic manco’s camoufleert als nooit voorheen. Al dan niet gespeelde Covid, een pijnlijke heup, verbaal trammelant, Roglic zoekt naar de sterkte van weleer. Zelfs als hij zichzelf terugvindt in de klimtijdrit van morgen, wordt hij geen grote eindwinnaar. In de Giro van aftasten en treuzelen kleurt het roze erg vaal. Zoals dat voorheen bij Hart en Hindley al het geval was.”