Column | De 5 verschrikkelijke fases waar je doorheen gaat tijdens het maken van je Tourpoolteam

We waren er de afgelopen week – of sommigen misschien nog wel langer – druk mee: het maken van een team voor je Tourpooltje. Het hoort net zo bij de Tour als de rebus uit de Avondetappe, het ‘Tourflits, Tourflits, Tourflits’ van Radio Tour de France en de champagnerit naar Parijs.

Maar poeh, wat een opgave is het! Eigenlijk is het een vorm van mentale SM waar je u tegen zegt. Soms denk ik weleens dat wij arme Tourpoolteammakertjes het veel zwaarder hebben dan de renners die drie weken heerlijk op hun fietsje zitten. Door onderstaande hel gaan we namelijk…

1) De pffffff-ik-doe-toch-maar-weer-mee-fase

Na het debacle van vorig jaar waarin al je renners na de eerste drie etappes al tegen het asfalt waren gegaan had je je eigenlijk voorgenomen om dit jaar maar even over te slaan qua Tourpoolteam. Gewoon lekker naar de Tour toeleven zonder die stress van een team en tijdens de Tour gewoon genieten van mooi wielrennen zonder steeds te denken aan de punten die het je op gaat leveren.

Maar toch word je op de een of andere manier overgehaald en struin je met frisse tegenzin door de startlijst. David Gaudu toch maar weer nemen?

2) De chaos-fase

Inmiddels ben je er alweer veel meer tijd mee kwijt dan je lief was. Je doet ook niet aan één spel mee, maar bent ook nog gezwicht voor dat spelletje van je collega’s en die andere vriendengroep. Alle spelletjes hebben weer andere regels. De miljoenen en punten voor renners duizelen je voor de ogen. Help! Je ziet door de renners het peloton niet meer (de wielerversie van het spreekwoord: je ziet door de bomen het bos niet meer)

3) De-ik-word-helemaal-gek-fase

Het kan nog een stukkie erger dan de chaos-fase, want als je denkt een fantastisch team te hebben blijkt Mathieu van der Poel toch net een miljoen te duur te zijn. En hem wil je toch echt wel hebben. Alles weer overhoop! Na diep nadenken en opnieuw heel veel wielersites checken staat er opeens een totaal ander team. Je kijkt tevreden naar je scherm. Hier ga je het mee doen!

4) De twijfelfase

Of ga je het hier toch niet mee doen? Die redacteur van Wieler Revue schreef dat ik Enric Mas juist niet moet nemen. En een andere redacteur schreef in een lijstje met darkhorses dat ik Maxim Van Gils moet nemen (vorig jaar, het nieuwe lijstje met darkhorses komt nog). En wil ik toch rassprinter Groenewegen of ga ik toch voor Marijn van den Berg? Coming man Skjelmose of gevestigde naam Richard Carapaz? Aaaaaaaaaaaaarggggggggghhh. Je wordt bijkans nog gekker dan in de ik-word-helemaal-gek-fase. Alles op het laatst moment toch weer omgooien of voet bij stuk houden? Het is zo moeilijk!

5) En de baalfase

Nou, uiteindelijk staat er dan een team waar je enigszins tevreden mee bent, maar als je de tv aanzet, is het eerste wat je hoort dat die knuppel die je er op het allerlaatste moment had ingezet al is gevallen. Waarom heb ik het nou aangepast op het allerlaatste moment?! Grmbl!

Na verloop van tijd zit het nog veel meer tegen en zie je tot je grote schrik dat Denise van sales, die amper weet dat een fiets twee wielen heeft, bovenaan staat in het pooltje van werk. In die met je vrienden word je kapotgemaakt op WhatsApp omdat je weer ’s onderaan bungelt. Volgend jaar echt niet meer, of… tsja, wie hou je ook eigenlijk voor de gek? Je bent er gewoon weer bij volgend jaar.