Bert De Backer over 'elastiekparkoers' WK: 'Heel vaak haaks uit de bocht omhoog, heel lastig'

In het rondje van 14 kilometer is de scherprechter in principe Montrose Street, op anderhalve kilometer van de finish, 200 meter bergop aan gemiddeld 7,7 procent. In totaal moet het peloton zondag 3.570 hoogtemeters overwinnen.

Bert De Backer ging voor Sporza als verslaggever op pad en reed de aanloop en het lokale rondje. Hij spreekt van een 'heel lastig parkoers, vooral door de intensiteit van de intervallen'. Hij raadt renners aan vooraan te koersen.

"Opschuiven op zo'n bochtige omloop is helemaal niet evident. Heel vaak is aan de buitenkant opschuiven makkelijker dan aan de binnenkant, maar een linkse bocht wordt heel vaak opgevolgd door een rechtse bocht. Het zal niet makkelijk zijn om plaatsjes te winnen."

Met 3570 hoogtemeters in 270 kilometer is het sowieso al zwaar, maar het zijn ook échte hoogtemeters volgens De Backer, omdat je vaak vanuit een lage snelheid begint te klimmen. "Elke hoogtemeter die je op het lokale circuit moet overwinnen, daar moet je volop voor werken. Je gaat heel vaak haaks uit de bocht omhoog. Ik vind het heel lastig."

Tekst gaat verder onder de advertentie

Elastiekparkoers

Natuurlijk is De Backer geen prof meer en zal het voor hen iets minder zwaar zijn, maar zij moeten waken voor het elastiek-effect, zo legt hij uit.

"Profs gaan er makkelijker over dan wij, maar het kost hen ook energie, zeker wanneer je iets verder in de groep zit. Dan moet je onderaan met nog minder snelheid beginnen en bovenaan nog meer versnellen om opnieuw mee te zijn richting volgende klim."

"Al die klimmetjes zorgen voor een enorme elastiekbeweging, waardoor het peloton heel lang wordt. Als je aan de voet stilstaat en vooraan zijn ze al over de top heen en rijden ze al 50 per uur, dan weet je hoe snel je moet rijden om nog bij te benen."