Abonneer

Deze 15 profrenners en -rensters waren ooit wereldtop in een andere sport

Er koersen in het peloton wel wat renners en rensters die ooit carrière maakten in een andere sport dan het wielrennen.

Achtergrond Jasper Vandecasteele

De doorsnee wielrenner rijdt al op heel jonge leeftijd zijn of haar eerste wedstrijdjes en tekent bij de beloften een eerste profcontract. De supertalenten slaan die beloftencategorie tegenwoordig zelfs over. Maar niet iedereen volgde dat modeltraject.

Heel wat renners begon hun carrière als profatleet namelijk in een andere discipline. Zo rijdt er momenteel in het peloton een ex-schansspringer, -schoonspringster, -balletdanseres en zelfs een ex-sumomworstelaar!

Zij ontdekten om uiteenlopende redenen hun liefde voor de wielersport en maakte vervolgens met succes de overstap naar het peloton. Er zijn er zelfs die in twee verschillende sporten olympische medailles behaald hebben! Een overzicht:

1) Primoz Roglic - schansspringen

Tijdens zijn revalidatie ontdekte Roglic de fiets en de rest is geschiedenis. Roglic heeft op dit moment maar liefst 80 profoverwinningen op zijn palmares staan. Zijn grootste triomfen zijn de Vuelta (3x), de Giro, olympisch goud in het tijdrijden en Luik-Bastenaken-Luik.

2) Remco Evenepoel - voetbal

Dat Remco Evenepoel in zijn jeugd een topvoetballer was, hebben we intussen ook al genoeg gehoord. Het fenomeen voetbalde bij Anderlecht en PSV en speelde zelfs vijf matchen voor het nationale elftal.

Omdat hij bij Anderlecht te vaak op de bank moest zitten, verhuisde Evenepoel naar KV Mechelen. Amper 4 maanden later hing hij zijn voetbalschoenen aan de haak en begon hij te koersen. De rest is geschiedenis. Evenepoel heeft op zijn 24e bijna alles gewonnen waar een renner van droomt.

3) Elise Chabbey - kajak

Als Elise Chabbey deze zomer mee mag naar Parijs, dan komt ze op een uniek lijstje terecht van atleten die in twee verschillende disciplines schitterden op de Olympische Spelen. De Zwitserse begon als kanoslalomster en strandde op de Olympische Spelen in Londen op een 20e plek.

Omdat ze weinig progressie boekte en omdat het moeilijk was om met kajakken haar boterham te verdienen, gaf ze topsport op en begon ze geneeskunde te studeren. Tussen het vele studeren door deed ze aan trailrunning en daar werd ze al gauw competitief in.

Tijdens het lopen blesseerde Chabbey zich, waardoor ze zes maanden in de lappenmand lag. Net zoals bij Roglic het geval was, mocht ze wel fietsen.

Een leven als profrenster zag ze aanvankelijk niet zitten. "Ik associeerde die sport met doping”, vertelde ze ooit aan Blick. "Maar ik stelde vast dat mijn vooroordelen verkeerd waren. Ik vond wielrennen leuker en leuker."

In 2019 tekende Chabbey haar eerste profcontract. "In het begin van het jaar kon ik nauwelijks in een peloton rijden, op het einde van het jaar won ik de bergprijs in La Course."

Een jaar later kwam er vanwege de coronapandemie van koersen niet veel in huis. Chabbey, die intussen een diploma geneeskunde op zak had, ging dan maar aan de slag in het Universitair Ziekenhuis van Genève, op de corona-afdeling.

Na de coronapandemie maakte de intussen 30-jarige Zwitserse een steile opmars naar de wereldtop. Ze eindigde  al eens derde in Dwars door Vlaanderen, vierde in Parijs-Roubaix, vijfde in Luik-Bastenaken-Luik, zevende op het WK en zesde op het EK.

4) Rebecca Koerner - schoonspringen

Rebecca Koerner krijgt vaak te horen dat ze de vrouwelijke versie van Primoz Roglic is. Ze deed niet aan schansspringen, wel aan schoonspringen. De Deense won maar liefst 22 nationale titels. In 2019 moest ze haar carrière vanwege een rugblessure beëindigen.

"Ik moest springen van de driemeterplank”, vertelde ze aan Olympics.com over haar blessure. "Ik landde met een gebogen rug, die door het water helemaal werd samengedrukt. Ik verrekte alle ligamenten in mijn onderrug. Ik kon mijn sokken niet meer aandoen en door de pijn kon ik bijna anderhalve maand niet wandelen."

Ook zij ontdekte tijdens haar revalidatie hoe mooi de wielersport is. Koerner sprong ook nog van de duikplank, maar 'de fun was weg' en ze haalde niet meer haar oude niveau. Intussen is de nog maar 23-jarige Koerner Deens kampioene op de weg.

5) Rebecca Romero - Roeien

Rebecca Romero is één van de weinigen op deze aardbol die niet enkel in twee verschillende sporten deelnam aan de Olympische Spelen, maar ook in twee verschillende sporten een medaille wist te behalen. Ze was een wereldtopper in het roeien en veroverde op de Spelen in Athene (2004) zilver met haar team in de dubbel vier.

Een jaar later werd ze wereldkampioene. Datzelfde jaar raakte de Britse geblesseerd aan haar rug. Tijdens haar revalidatie besloot ze dat het tijd was om iets anders te doen. Ze werd benaderd door de Britse wielerbond en uit testen bleek dat ze vrij snel met een fiets kon rijden.

Amper één jaar later was Romero al Brits kampioene in het tijdrijden. Op het WK baanwielrennen in 2008 werd ze wereldkampioen in de achtervolging én de ploegenachtervolging. Datzelfde jaar kroonde ze zich in Peking tot olympisch kampioene op de achtervolging.

6) Cameron Wurf - Roeien

Bij de mannen maakte meerdere renners met succes de overstap van de roeiboot naar de fiets. Cameron Wurf mocht net als Rebecca Romero naar de Olympische Spelen in Athene (2004). De 40-jarige Australiër rijdt sinds 2020 bij INEOS Grenadiers en is op dit moment de oudste renner in het peloton.

7) Jason Osborne -  Roeien

Jason Osborne werd in 2018 wereldkampioen in het roeien. Een jaar jaar veroverde de Duitser de wereldtitel in het indoorroeien. Op de Olympische Spelen in Tokyo veroverde hij samen met een landgenoot een zilveren medaille.

Wielrennen was altijd al onderdeel van zijn trainingen geweest. Osborne raakte er steeds meer door gepassioneerd en begon ook wedstrijden te rijden. In 2018, het jaar dat hij zijn eerste wereldtitel in het roeien veroverde, strandde hij al op een 8e plek op het Duits kampioenschap tijdrijden. In 2020 werd hij wereldkampioen e-cycling en klopte hij enkele profrenners.

Vanwege zijn uitmuntende prestaties op de fiets kwam Osborne op de rader van verschillende topploegen. Hij koos ervoor om stage te lopen bij Quick-Step. Een jaar later ruilde hij The Wolfpack in voor de opleidingsploeg van Alpecin-Deceuninck. Vorig jaar maakte hij de overstap naar de grote jongens.

8) Hamisch Bond - Roeien

Hamisch bond was net als Osborne een absolute wereldtopper in het roeien. De Nieuw-Zeelander werd maar liefst acht keer wereldkampioen en veroverde drie keer goud op de Olympische Spelen.

In 2017 maakte Bond succesvol de overstap naar het wielrennen. Hij koerste vooral in eigen land en veroverde enkele nationale titels. Op het WK tijdrijden van 2018 in Innsbruck strandde hij op een 25e plek.

9) Clara Hughes - Langebaanschaatsster

Clara Hughes won net als Rebecca Romero olympische medailles in twee verschillende sporten. Ze is zelfs de enige atlete ooit die medailles won tijdens zomer - én winterspelen, zes in totaal! Hughes begon als schaatsster, maar maakte in 1990 de overstap naar de fiets.

Op de Olympische Spelen in Atlanta (1996) veroverde ze brons op de weg én in de tijdrit. Na 10 jaar koersen keerde de Canadese terug naar de ijspiste. Op de Olympische Winterspelen in Salt Lake City (2002) en in Vancouver (2010) veroverde ze brons op de 5000 meter. Op de Spelen in Turijn (2006) veroverde Hughes goud op de 5000 meter en zilver op de achtervolging.

10) Nathalie Eklund - Ballet

Nathalie Ekllund begon op haar zesde met ballet en heeft dat 10 jaar volgehouden. De Zweedse verhuisde op haar 16e naar Nederland om ballet te studeren aan de Codarts Universiteit in Rotterdam. Na een half jaar had ze genoeg van al dat dansen.

"Ik had een paar moeilijke jaren omdat dansen zo’n groot deel van mijn leven was geweest. Maar het was voor mij een soort mentale ziekte geworden", vertelde ze aan OutsideOnline. De Zweedse vond in triatlon het plezier terug. Door een blessure moest ze daar mee stoppen en begon ze te koersen.

Eklund veroverde al drie nationale titels en mocht al twee keer naar het WK. Deze zomer hoopt ze mee te mogen naar de Spelen in Parijs. "Afzien op de fiets is geen probleem", zegt ze. "Wielrenner is zwaar, maar ballet is nog zoveel zwaarder.”

11) Tomoya Koyama - sumoworstelen

De meest opmerkelijke carrièreswitch is misschien wel die van Tomoya Koyama. De 25-jarige Japanner koerst voor het Oostenrijkse continentale Team Vorarlberg. Op de website van het team staat het volgende te lezen: 'De vriendelijke Japanse renner, die overkomt van Team Global 6 Cycling, heeft een speciaal verhaal te vertellen.'

'Een paar jaar geleden was hij nog een sumoworstelaar. Hij verloor statisch gewicht en reed sinds 2019 voor verschillende ploegen in het continentale circuit. Koyama’s kwaliteiten zijn snelle races en sprints.' Over zijn worstelcarrière is niets terug te vinden op het wereldwijde web. Ook geen foto's.

Op zijn Instagram bio valt te lezen dat Koyama resideert in Andorra, Spanje en Japan. Hij houdt van koffie drinken en is ook amateurfotograaf. Vorig seizoen mocht hij mee naar de Tour of Britain. Hij finishte 27e in de etappe die Wout van Aert won.

12) Michael Woods - Hardlopen

Michael Woods deed in zijn jeugd aan ijshockey en atletiek. Vooral voor hardlopen bleek hij heel veel aanleg te hebben. De Canadees boekte bij de jeugd verschillende nationale records op de mijl en de 3000 meter. Van al dat lopen kreeg hij echter een stress fractuur in de linkervoet.

Woods ging twee keer onder het mes om het probleem te verhelpen, zonder succes. In 2007 liep hij zijn laatste wedstrijd, waarna hij begon te koersen. In 2013 debuteerde hij bij de profs. Intussen staan er op zijn palmares twee ritten in de Vuelta, ééntje in de Tour (Puy de Dôme), Milaan - Turijn en een tweede plek in Luik-Bastenaken-Luik.

13) Anton Palzer - ski-alpinisme

Anton Palzer was bij de jeugd één van de beste toerskiërs ter wereld. Hij veroverde in totaal 15 wereldtitels. De Duitser groeide op in de bergen en beoefende ook andere wintersportdisciplines zoals schansspringen.

Na acht profjaren verloor hij echter een beetje de passie en voelde het tourskiën steeds meer als een 'job'. Palzer zocht een nieuwe uitdaging en dat werd uiteindelijk koersen.  Zijn trainer ontdekte dat zijn fysieke waarden (zoals VO2max) exceptioneel waren, waardoor Palzer meteen profrenner bij BORA-hansgrohe kon worden.

De 31-jarige Duitser is bezig aan zijn vierde seizoen bij de Duitse formatie. Zijn beste notering dit seizoen is een 18e plek in de Muscat Classic. Hij reed al eens de Giro d'Italia en de Vuelta a España uit.

14) Florian Lipowitz - biathlon

Een andere Duitser bij BORA-hansgrohe die ooit op hoog niveau wintersport deed, is Florian Lipowitz. Hij beoefende als kind biathlon. Zijn broer is overigens professioneel biatleet.

In 2019 reed Lipowitz zijn eerste wielerwedstrijden. Een jaar later koerste hij al voor het continentale Tirol KTM. Zijn puike resultaten leverden hem in 2022 een stageplek bij BORA-hansgrohe op.

Na één seizoen als stagiair tekende de 23-jarige Lipowitz een profcontract bij de Duitse formatie en behaalde hij zijn eerst professionele overwinning: een ritzege én het eindklassement in de Ronde van Tsjechië.

15) Jørgen Nordhagen - langlaufen

Jørgen Nordhagen rijdt sinds dit seizoen voor de opleidingsploeg van Visma - Lease a Bike. De 19-jarige Noor won vorig jaar enkele hoog aangeschreven juniorenkoersen en veroverde zilver op het EK tijdrijden, maar hij doet ook al zijn hele leven aan langlaufen.

Een maand geleden veroverde Nordhagen zelfs met veel overmacht de wereldtitel bij de junioren op de 20 kilometer massastart. Dat was wellicht zijn laatste wapenfeit op de skilatten, want hij wil zich toeleggen op het fietsen en mag vanaf 2025 bij de grote jongens van Visma | Lease a Bike koersen.

Achtergrond
  • Foto: Cor Vos

Om te voldoen aan wet- en regelgeving rondom kansspelen zouden we graag eenmalig willen weten of je 24 jaar of ouder bent.