Merlier woedend op Philipsen na Brugge-De Panne: 'Jasper heeft geluk dat ik een brave coureur ben'

Het was een sprint die in de sterren stond geschreven. Met de zachte weersomstandigheden van gisteren en - vooral - het gebrek aan wind was de Classic Brugge-De Panne gedoemd om in een massasprint te eindigen. Het werd, bijna letterlijk, een clash tussen de Belgen.

(Letterlijke) strijd der Belgen

De aanwezige Nederlandse topsprinters Fabio Jakobsen, Dylan Groenewegen en Arvid de Kleijn gaven niet thuis - Danny van Poppel werd overigens wel knap derde - en dus werd het een strijd er Belgen gisteren in De Panne.

De snelste twee Belgen van het moment maakten er misschien iets te letterlijk een strijd van de in de laatste decameters. Tim Merlier en Jasper Philipsen haakten bijna in elkaar en het was aan hun stuurmanskunst te danken dat er niet iets ergers gebeurde.

Philipsen won uiteindelijk en de jury van de UCI zag geen reden daar iets aan te doen. De beelden bekijkend lijkt dat een te rechtvaardigen beslissing, maar Tim Merlier dacht daar direct na de finish en ook nadat hij wat misnoegd op het podium stond naast Philipsen heel anders over te denken.

Balustrade

Hij liet in niet mis te verstane bewoordingen weten zich niet te kunnen vinden in het gedrag van zijn landgenoot. "Jasper heeft geluk dat ik een brave coureur ben. Ik heb het nog niet goed terug kunnen bekijken, maar ik vrees dat dit incident nog links en rechts op de sociale media opduikt. Duw ik daar door, dan ligt er iemand over de balustrade", zegt hij tegen Het Nieuwsblad.

Hij vertelt wat er in zijn ogen gebeurde in de sprint. "Jasper was daar de opkomende man. Ik wou aangaan maar ineens kreeg ik een duw in de heup. Ik dacht: ‘auw, auw’, wat gebeurt er hier?’ Ik stopte met trappen. Op het eerste moment wist ik niet dat het Jasper was."

Paard

Toen de twee over de meet kwamen, maakte Merlier al direct z'n onvrede kenbaar aan Philipsen. Hij tikte met z'n vingers tegen de slaap; het universele gebaar voor 'ben je gek geworden?!'.

Merlier heeft een bijzondere vergelijking in huis voor wat hem - in zijn ogen met Philipsen als schuldige - overkwam. "Ik heb niet eens kunnen sprinten. Ik voelde me als een paard dat wou aanzetten maar tegengehouden werd. Het was een adrenalineshot tot en met. Ik ben misschien te braaf dan, maar ik wil niemand de dood injagen. Bij het uitbollen heb ik grondig gevloekt."