Dat doet de drievoudig-wereldkampioen in gesprek met Bahamontes. Freire woont weer in Spanje en bekleedt momenteel geen functie in de wielersport. Zijn zoontje Marcos heeft de genen van zijn vader geërfd en staat te boek als een van de grootste juniorentalenten van Spanje.
In dienst van Rabobank kan hij in elk geval niet meer gaan rijden, nadat de ploeg in 2012 werd opgeheven. Of hij dat had gewild is een tweede, want zijn vader voelde zich niet altijd even goed behandeld bij de ploeg.
"Ze maakten keuzes waar ik het niet eens mee was. De Amstel Gold Race had ik best kunnen winnen, maar voor hen was een tweede plaats van Boogerd belangrijker. En toen ik na een etappezege in de Tirreno-Adriatico het klassement aanvoerde, was de ploeg alleen maar bezig met Thomas Dekker."
Luik-Bastenaken-Luik 2004 was van hetzelfde, stelt Freire. "Ik was degene die voor overwinningen zorgde, maar ik was geen Nederlander. Luik-Bastenaken-Luik, nog zo eentje. In het lange rechte stuk naar de finish was Boogerd vooruit met Rebellin. Ik zat in de groep daar kort achter, met nog twee andere jongens van onze ploeg."
"Boogerd was aan de meet natuurlijk niet snel genoeg om van Rebellin te winnen, maar in plaats van hem te laten afstoppen en ons te laten werken om de leiders terug te halen, ging de ploeg toch voor die tweede plaats. En achteraf allemaal zo blij..."
Tour de France
In de Tour de France moest de Spanjaard ook zijn eigen weg gaan. "Ook in de Tour was een zevende of achtste plaats in het klassement van een Nederlander belangrijker dan een overwinning van mij. Nee, ik kreeg geen treintje voor de sprint, de ploeg was samengesteld om als achtste te eindigen in Parijs."
"De keren dat de ploeg me voor een sprint goed afzette, won ik ook meestal. Maar dat deden ze heel weinig. En tweede plaatsen telden niet voor mij, ik ging alleen voor het hoogste."
- Cor Vos