Niet Tadej Pogacar of Arnaud De Lie, maar Michael Matthews heeft voor de derde keer de GP Quebec gewonnen. De Australiër van Jayco-AlUla had zich weggestopt in de bedrijvige finale en kwam bovendrijven toen het toch op een eindsprint aankwam. Matthews was overtuigend de snelste en verwees Biniam Girmay en Rudy Molard naar de plekken twee en drie.
Van den Broek & Schmidt
Zestien rondjes aan ruim 12,5 kilometer in Quebec, met als hindernis een klim die is onderverdeeld in twee korte steile hellingen en één iets langere klim richting de aankomst. Dat is het parkoers van de GP Quebec in een notendop.
In totaal lagen er 201 kilometer voor de wielen in de zonovergoten Canadese stad. Van dat kilometeraantal reed een Nederlander samen met een Amerikaan het langst op kop. Niemand minder dan Frank van den Broek vormde namelijk de vlucht van de dag.
De nummer twee van de openingsrit van de Tour de France was aanvankelijk op pad met thuisrijder Félix Hamel en de Amerikaan Artem Schmidt (INEOS Grenadiers). Op tweederde van het parkoers ging het echter te snel voor de Canadees, waarna Van den Broek en Schmidt samen verder gingen.
De twee hadden elkaar duidelijk gevonden, want ze behielden voor lange tijd een voorsprong van tussen de vier en de vijf minuten. Dat terwijl in het peloton de ploegen van drievoudig Tourritwinnaar Biniam Girmay (Intermarché-Wanty) en titelverdediger Arnaud De Lie (Lotto-Dstny) het gat probeerden te dichten.
UAE gooit het tempo omhoog
Met nog iets minder dan vijf ronden (en 63 kilometer) te gaan werd de pre-finale in het peloton geopend. Niemand minder dan Ben Healy trok ten aanval en nam een clubje renners mee.
De inspanning van de Ier betaalde zich niet uit, maar het was wel even rommelig bij de favorieten. Het was het sein voor UAE Team Emirates om de kop in het peloton over te nemen. De ploeg van kopman Tadej Pogacar trok met nog vier ronden te gaan flink door.
Hierdoor liep de voorsprong van Schmidt en Van den Broek snel terug, al bleef het duo uitstekend samenwerken. Bij het binnenrijden van de voorlaatste ronde sprongen de jongelingen Gil Gelders (Soudal Quick-Step) en Alex Baudin (Decathlon-Ag2r La Mondiale) weg uit het peloton.
De twee bouwden al snel een mooie voorsprong op en liepen gestaag in op het vroege vluchters-duo, maar werden vlak voor de voorlaatste driedubbele klim naar de finish gegrepen door het peloton.
Ook voor Van den Broek en Schmidt werd duidelijk dat er geen sensatie in de maak was. Troostprijs voor de Nederlander van Team dsm-firmenich PostNL: hij pakte onderweg de meeste bergpunten en werd na afloop gehuldigd als bergkoning.
Verrassingsaanval Jorgenson
Een versnelling bergop van Jan Tratnik (Team Visma | Lease a Bike) met Tadej Pogacar in zijn wiel zorgde ervoor dat Van den Broek en Schmidt ingelopen werden op 14 kilometer van de streep. Precies op dat moment plaatste Tim Wellens een nieuwe versnelling, maar net als bij de aanval van Tratnik en Pogacar vielen er geen gaten.
Zo begon een groot peloton aan de laatste ronde. Lang duurde dat echter niet, want op een onverwacht moment - waar het licht bergaf ging, versnelde Matteo Jorgenson. De Amerikaan van Team Visma | Lease a Bike had al snel een voorgift van ruim tien seconden.
Zijn teamgenoten probeerden te storen in het peloton, waar INEOS, Lotto-Dstny en Lidl-Trek zich geroepen voelden om de achtervolging in te zetten. In de aanloop naar de laatste drietrapsraket richting de finish ging het tempo vervolgens dermate de hoogte in, dat de aanval van Jorgenson gedoemd was te mislukken.
Overmacht Lotto-Dstny
De Amerikaan begon met slechts een handvol voorsprong aan het eerste klimmetje richting de finish. Op de eerste steile stroken plaatste Julian Alaphilippe een flitsende demarrage. De Fransman werd gepareerd door Jenno Berckmoes en Maxim Van Gils van Lotto-Dstny. Een stukje verderop zat Arnaud De Lie, waarmee de Belgische ploeg zich in een uitstekende situatie bevond.
Na een nieuwe aanval van Alaphilippe, besloot Pogacar dat het tijd was om door te trekken. Slechts één man kon zijn wiel houden en dat was De Lie. De Sloveen vroeg de Belgisch kampioen om over te nemen, maar die deed dat niet. Berckmoes en Van Gils kwamen namelijk met z'n tweeën terug en gingen 'erop en erover'.
Pogacar reageerde attent, waarna Berckmoes en Van Gils besloten om door te trekken in dienst van De Lie. Het tempo van de Belgen was echter niet hoog genoeg om de rest op afstand te houden. Hierdoor kwam alles in de slotkilometer alsnog samen, met een chaotische sprint tot gevolg.
Michael Matthews profiteerde optimaal van de situatie. De Australiër, die geen moment in beeld had gereden, zette zijn sprint vroeg in. Op het perfecte moment, zo bleek, want de rest kwam er niet meer aan te pas. Tiesj Benoot kwam even langszij en ook Biniam Girmay en Rudy Molard kwam dichtbij, maar zij kwamen duidelijk tekort.
🇦🇺 Michael Matthews wins #GPCQM after a magnificent sprint! 🚀
— Domestique (@Domestique___) September 13, 2024
What a final! 🇧🇪 Arnaud De Lie sticking to the wheel of 🇸🇮 Tadej Pogacar was impressive, but Lotto Dstny should have played it better … 😳#GPQuébec pic.twitter.com/YeoxjJnMZs
Zo won Matthews voor de derde keer in zijn carrière de Grand Prix cycliste de Quebec. De inmiddels 33-jarige coureur was ook in 2018 en 2019 de beste op de oplopende aankomst. Ditmaal verwees hij Girmay naar de tweede plek, terwijl Molard het podium vervolledigde.
Uitslag
Results powered by FirstCycling.com
Tiesj Benoot reed naar een knappe vierde plek, terwijl zijn ploeggenoot Per Strand Hagenes vijfde werd. Een sterke koers dus voor Team Visma | Lease a Bike, dat aanvaller Jorgenson uiteindeljk als 35e over de streep zag komen.
Ook Bauke Mollema reed een sterke slotkilomeer. De oudgediende van Lidl-Trek sprintte naar de zesde plek, een plaatsje voor Tadej Poacar. Arnaud De Lie had zich door de inspanningen op de laatste hellingen duidelik opgeblazen. Hij kwam als nummer dertien over de finish.
'Oma vorige week overleden'
In het flashinterview na de finish blikte Matthews terug op de koers en in het bijzonder de eindsprint. "Niemand had een echte kick over in de sprint en toen het peloton naar links ging, zag ik een kans op rechts", zei de kopman van Jayco-AlUla. "Niemand had verwacht dat iemand zo vroeg zou gaan. Ik had geen pieksprint meer, maar ik wist dat ik nog een lange sprint kon rijden."
Op 33-jarige leeftijd kende Matthews een bijzonder voorjaar. Hij mistte op een haar na de zege in Milaan-Sanremo, waar hij Jasper Philipsen nipt voor moest laten. Vervolgens sprintte hij in de Ronde van Vlaanderen naar plek drie, maar werd hij teruggezet wegens een onregelmatige sprint.
"Sinds de diskwalificatie in Vlaanderen had ik mijn hoofd er niet goed meer bij", blikte Bling terug. "In de Tour en op de Spelen probeerde ik me tevergeefs te revancheren. Om dan hier wel terug te slaan met de overwinning is een ongelofelijk gevoel."
Vervolgens nam het interview een bijzondere twist, want bij het bedanken van zijn teamgenoten, ploeg en familie kwam Matthews met een vervelende mededeling. "Mijn oma is vorige week overleden. Afgelopen woensdag was haar begrafenis in Australië, waar ik niet bij kon zijn. Deze overwinning is voor haar."
- Cor Vos