Remco Evenepoel dacht aan Mathieu van der Poel en een broodje na WK tijdrijden: 'Ik voelde mij even een focaccia' 

Remco Evenepoel was zondag niet zo oppermachtig als tijdens de tijdrit van de Olympische Spelen van Parijs, maar hij fikte het toch maar weer: net als vorig jaar werd hij wereldkampioen tijdrijden. Het gat met Filippo Ganna was maar zeven seconden deze keer, maar de Aerokogel van Schepdaal vond het genoeg om juichend over de streep te komen.

Afspraak van Evenepoel met Van der Poel (en Ovett)

Het is niet gebruikelijk om juichend over de streep te komen na een tijdrit. Heel vaak natuurlijk omdat je nog helemaal niet weet omdat je hebt gewonnen - de laatste die over de streep komt, is lang niet altijd de winnaar. Het fietsen met losse handen op een tijdritfiets is ook geen sinecure, bovendien.

Daar kan Evenepoel sinds zondag over meepraten, maar ja... dat hij het toch deed, kwam omdat hij Mathieu van der Poel natuurlijk niks kan weigeren. Toen hij wist dat de winst binnen was, dacht hij aan de wereldkampioen op de weg van 2023. De twee trainen samen met influencer/topzwifter Freddy Ovett veel samen in Spanje. En dan babbel je wel eens wat, zo blijkt. Evenepoel legde het op de persconferentie uit. Het Nieuwsblad schreef mee.

"Na mij kwam er niemand meer en op vijftig meter van de finish wist ik dat ik ging winnen, dus kon het ditmaal wel”, legde Evenepoel uit. Ik had het met Mathieu Van der Poel en Freddy besproken. Als ik won, zou ik iets speciaals doen. Je wint niet elke keer een WK op een gouden fiets met een gouden helm. Nu, toen ik mijn handen van het stuur haalde, begon mijn fiets te beven. Ik heb maar snel weer naar mijn stuur gegrepen."

Plakje mozzarella

Na de bijzondere manier van het passeren van de streep gebeurde er op het podium nog iets bijzonders. Nou ja, zoveel gebeurde er eigenlijk niet. Maar de foto van de kleine Evenepoel tussen de twee boomlange Italianen Filippo Ganna en Edoardo Affini, beide langer dan 1 meter 90, leverde een aparte plaat op.

Op de persconferentie had Evenepoel het er ook nog even over. Hij kon er de humor wel van inzien en kwam met een aparte vergelijking.

"Ik voelde mij even een focaccia. Zij waren de twee stukken brood en ik het schijfje mozzarella. Nu: het is niet de eerste keer dat ik tussen twee lange jongens sta. Op de Olympische Spelen was het niet anders. Het is maar goed dat ik altijd op het hoogste treetje sta, of ik zou niet op de foto staan."