Analyse | Wie schitterden naast Evenepoel op de tijdritfiets dit jaar? Dit waren volgens ons de 10 beste tijdrijders in 2024

10) Brandon McNulty

Al jarenlang zit Brandon McNulty dicht tegen de internationale tijdrittop aan. Renners als Ganna en Evenepoel zijn een maatje te groot voor de Amerikaan, maar hij rijdt steevast ieder seizoen een paar oerdegelijke tijdritten. Hij wint er ook ieder jaar wel een paar. In 2024 won hij er vier.

Zijn eerste tijdritzege was in de UAE Tour, waar ploegmaats Jay Vine en Mikkel Bjerg klopte. Vervolgens won hij de chronorace in de Ronde van Romandië. Ook werd de veelzijdige renner, die ook erg goed bergop gaat, Amerikaans kampioen tijdrijden. Zijn grootste tijdritzege dit seizoen volgde in de Vuelta, waar hij de openingstijdrit op zijn naam schreef. Ook op de belangrijkste tijdritafspraken van het jaar gaf hij thuis: op de Spelen werd McNulty vijfde en op het WK reed hij de tiende tijd.

9) Wout van Aert

Het jaar 2024 werd een rampjaar voor Wout van Aert. De Vlaming van Team Visma | Lease a Bike maakte meerdere keren een vervelende kennismaking met het asfalt, met diverse blessures tot gevolg. Het zorgde voor een verstoord seizoen, waarin Van Aert een aantal hoofddoelen noodgedwongen opzij moest zetten. Op de Olympische Spelen was hij dan weer wel van de partij. En in vorm.

Van Aert maakte bij de olympische tijdrit de dappere keuze om met twee dichte wielen te rijden. Het werkte, want de allrounder vloog in de straten van Parijs. Van Aert liet zien nog altijd tot de betere tijdrijders te behoren en veroverde brons, op 25 tellen van zijn winnende landgenoot Evenepoel. Vervolgens trok Van Aert naar de Vuelta, waar hij als een van de grote favorieten aan de openingstijdrit in Lissabon begon. De nu 30-jarige renner vloog over het parkoers, maar kwam niet verder dan plek drie, op slechts twee tellen van winnaar McNulty.

8) Joshua Tarling

Ondanks dat Joshua Tarling is opgenomen in dit lijstje, kunnen we zijn prestaties op de tijdritfiets in 2024 gerust teleurstellend noemen. De 20-jarige Brit kwam vorig najaar als een kanon binnengevlogen in de tijdritwereld, maar kon zijn status als nieuwe uitdager van Evenepoel en Ganna dit jaar niet bevestigen.Tarling reed nog steeds goede tijdritten dit jaar, maar het niveau dat hij bij zijn gewonnen EK in 2023 aantikte haalde hij dit seizoen niet.

De renner van INEOS Grenadiers won dit jaar twee ritten tegen de klok. In de Spaanse voorbereidingskoers O Gran Camiño was hij nog overtuigend de snelste, maar zijn enige overwinning daarna was die op het Brits nationaal kampioenschap. Verder werd Tarling nog tweede achter Evenepoel in de Dauphiné. Op de Spelen en het WK mistte hij op een haar na het podium. In beide gevallen werd hij vierde.

7) Jay Vine

Wie twee jaar geleden had gezegd dat Jay Vine in dit lijstje zou staan, zouden we voor gek verklaard hebben. Toch is het zo. De Australiër maakte de laatste jaren enorme stappen op de tijdritfiets en is inmiddels de beste tijdrijder van Down Under. Hij reed dit jaar zeven ritten tegen de klok. Daarvan won hij er één: in de Ronde van Burgos.

In het voorjaar werd hij tweede in tijdritten in de UAE Tour en de Ronde van het Baskenland. In de Vuelta vielen zijn tijdritten dan weer wat tegen, maar op het WK was hij bijzonder sterk. Echter, door een "domme val" verspeelde Vine zijn kansen op eremetaal. Hij moest uiteindelijk genoegen nemen met een vijfde plaats. Een paar weken later werd de renner van UAE Team Emirates ook nog eens tweede in de ooit zo prestigieuze Chrono des Nations.

6) Juan Ayuso

Hoewel het intern niet altijd koek en ei is tussen Juan Ayuso en UAE Team Emirates, heeft de sterrenploeg wel degelijk goud in handen met de jonge Spanjaard. Ayuso geldt namelijk als megatalent voor het grote ronde-werk. En daar hoort natuurlijk een goede tijdrit bij. Ayuso liet ook in 2024 zien dat hij als klimmer een aardige rit tegen de klok kan rijden. Sterker nog, hij kan ze ook winnen.

De pas 22-jarige renner uit Barcelona won dit seizoen twee tijdritten: in de Tirreno-Adriatico en in de Ronde van Luxemburg. Vooral die eerste overwinning springt uit het oog, want op het 10 kilometer lange parkoers in Lido di Camaiore versloeg Ayuso niemand minder Filippo Ganna en Jonathan Milan. Kanttekening bij de tijdritprestaties van Ayuso is wel dat hij het enkel in kortere chronoraces laat zien. In het langere werk moet hij zich de komende jaren nog bewijzen. Hij deed in 2024 niet mee aan (inter)nationale kampioenschappen.

5) Stefan Küng

De Zwitser Stefan Küng is de laatste seizoenen niet weg te denken uit de internationale tijdrittop. Ook dit seizoen was de renner van Groupama-FDJ weer present en in orde bij de belangrijkste wedstrijden op de tijdritfiets. Küng werd in 2024 voor de zesde keer Zwitser kampioen tegen de klok en stond daarna voor een zomer vol tijdritdoelen.

Dat begon met de Spelen, die ietwat teleurstellend verliepen voor Küng. De 30-jarige hardrijder werd achtste in Parijs, maar wist zich te revancheren in La Vuelta. Na een vierde plek in de openingstijdrit won Küng de slottijdrit met overtuiging. Hij ging daardoor als tofavoriet van start op het EK, maar verder dan plek twee (achter een verrassende Affini) kwam hij helaas niet. Op het WK tijdrijden werd Küng vervolgens achtste, waarna hij zijn seizoen positief afsloot met tijdritwinst in de Chrono des Nations.

4) Edoardo Affini

We noemden hem zojuist al: Edoardo Affini. De Italiaan verraste de wielerwereld met zijn tijdritoptredens op het EK en WK. Dat de renner van Team Visma | Lease a Bike een deftige rit tegen de klok kon afleggen had hij al bewezen, maar dat hij Europees kampioen zou worden, hadden we toch echt niet verwacht.

Voorafgaand aan zijn winst op het EK kwam Affini niet verder dan een paar (knappe) ereplaatsen. Hij werd vierde in de Belgium Tour, tweede op het Italiaans kampioenschap en tweede in de tijdrit in de Ronde van Burgos. In de Vuelta werd hij vijfde en twaalfde in de chronoraces, ook niet echt favorietenstatus-waardig dus. Toch won Affni het EK, om daarna ook nog eens derde te worden op het wereldkampioenschap. Een paar resultaten om 'u' tegen te zeggen!

3) Tadej Pogacar

Tadej Pogacar kan alles, dus tijdrijden kan hij ook. Dat bewees hij nog maar eens in 2024. Op kampioenschappen trad hij niet aan in zijn wonderjaar, maar de Sloveen reed alsnog vier grote tijdritten: twee in de Giro en twee in de Tour. Pogacars resultaten in die vier ritten tegen de klok waren voortreffelijk. Zowel in de Giro als in de Tour werd hij één keer tweede en één keer eerste.

In de Giro was het stuivertje wisselen met Ganna. Pogacar versloeg de Italiaan in de eerste tijdrit (met een heuvelachtige finish), maar moest hem voorlaten in de vlakke tijdrit (etappe veertien). In de Tour verloor Pogacar van Evenepoel, die de vlakke tijdrit op dag zeven won met een voorsprong van (slechts) twaalf tellen. Op de slottdag was de Sloveen dan weer onaantastbaar in de klim- en daaltijdrit. Daar won hij met meer dan een minuut voorsprong op de nummer twee: Jonas Vingegaard.

2) Filippo Ganna

De status van beste tijdrijder ter wereld was een tijdlang in handen van Filippo Ganna, maar die status is hij helaas verloren. De immer vrolijke Italiaan kunnen we inmiddels beter omschrijven als 'de schaduw van Evenepoel'. Ganna werd namelijk zowel in de tijdrit op de Olympische Spelen als die op het WK tweede achter het Belgische fenomeen.

Verder reed Ganna een sterk jaar, wat tijdritten betreft. Toch is het feit dat hij maar twee keer wist te winnen ietwat tegenvallen, al was zijn tijdritzege in de Giro van dit jaar (tegen Pogacar) natuurlijk briljant. Verder won Ganna voor de vijfde keer het Italiaans kampioenschap. Naast zijn tweede plaatsen achter Evenepoel werd hij ook nog tweede in de eerste Giro-tijdrit en in de openingstrijdrit van Tirreno-Adriatico.

1) Remco Evenepoel

Daar waar Tadej Pogacar waar mogelijk het beste wielerseizoen ooit reed in 2024, reed Remco Evenepoel het beste tijdritseizoen ooit. De jonge Belg werd in 2023 wereldkampioen tijdrijden en onderstreepte die status dit seizoen dubbel en dwars. Evenepoel begon zijn zegetocht met in de Ronde van de Algarve, waar hij zijn eerste rit tegen de klok in de regenboogtrui won.

In het tweede seizoensdeel was Evenepoel oppermachtig op de tijdritfiets. Hij won de lange tijdrit in het Critérium du Dauphiné en won de eerste Tourtijdrit, waarna hij als topfavoriet naar de Olympische Spelen in Parijs afreisde. Die status maakte hij meer dan waar, want de 24-jarige veelvraat pakte de olympische tijdrittitel. Als kers op de taart van een geweldig tijdritseizoen prolongeerde Evenepoel vervolgens zijn wereldtitel in het Zwitserse Zürich.