Wat was hij het afgelopen seizoen oppermachtig. Tadej Pogacar won waar hij wilde winnen - en dat was bijna overal - en deed dat met vaak met een enorme voorsprong op de concurrentie.
Pogacar keek scheel en was de tel kwijt
Zo ook op het WK in Zürich, waar hij z'n eerste wereldtitel in de wacht wist te slepen. Dat deed Pogacar op de voor hem kenmerkende manier dit seizoen: solo. Het was zelfs de langste solo van het seizoen voor Pogacar, want hij begon er al aan met nog zo'n honderd kilometer te rijden - oké, hij kreeg nog wel wat hulp van landgenoot Jan Tratnik en vluchters die nog voor hem zaten.
Maar zo makkelijk als het eruitzag, ging het absoluut niet! Dat vertelt Pogacar in de podcast Inside The Ride. "Ik maakte me twee rondes voor het einde wel zorgen. Ik kwam boven bij de laatste klim. Toen de auto naast me kwam rijden, vroeg ik: 'Hoeveel rondes nog? Is het nog één of twee?'"
Pogacar was de tel dus kwijt, zo zwaar was het toch ook wel voor hem. Ook z'n gezichtsveld was niet meer echt je van het.
"Ik hoopte echt dat hij zou zeggen dat ik maar één ronde te gaan had. Ik keek ondertussen al een beetje scheel, maar ik wist dat als ik een redelijke voorsprong had bovenop de slotklim, ik een goede kans zou maken. Maar aan de start dacht iedereen: 'Niemand wil een Jan christen doen'."
Jamn Christen is een teamgenoot van Pogacar bij de UAE Team Emirates en reed de beloftenkoers in Zürich. De Zwitser reed daarin lang solo op kop, maar werd in de finale toch nog ingehaald.
Witte broek
In de podcast vertelt Pogacar ook nog over een ander heikel thema in de wielersport: de witte broek. Remco Evenepoel en Mathieu van der Poel droegen die vaak toen zij in het bezit waren van de regenboogtrui, en ook Pogacar lijkt dat van plan te zijn.
"Ik heb twee races gereden in de wereldkampioenstrui. In Emilië reed in met de zwarte broek. In de regen rijd je niet met witte broek. In Lombardije was het gelukkig goed weer, maar ik denk alleen als ik echt dun ben, dat het goed staat. Wit maakt je wat dikker, haha."
- Cor Vos