Wieler Revue Jaaroverzicht 2016: We zijn in Doha (Deel 37)

Het wegseizoen van het kalenderjaar 2016 zit erop. Wieler Revue blikt graag met u terug, van januari tot oktober. De wereldtijdritten zijn daar!

Het wielerseizoen kent met de Japan Cup een traditioneel einde van de belangrijke internationale koersen. De renners beginnen vanaf november aan hun opbouw naar het seizoen 2017. Maar hoe verliep alles in 2016? Als u alweer bent vergeten wie in de belangrijkste koersen schone schijn maakten, bent u bij Wieler Revue aan het juiste adres. Wij blikken met tekst en beeld terug op de belangrijkste wielerwedstrijden van 2016. Daarbij komen zowel de mannen als vrouwen genoeg in het spotlight te staan.

Individualisme

De ploegentijdritten op de wereldkampioenschappen in Qatar waren achter de rug. Dat betekende: op naar de individuele tijdritten. Zij die het liefst een uur lang alleen maar aan zichzelf dachten, waren op hun favoriete nummer beland. De Amerikaan Brandon McNulty had bij de mannen junioren met overmacht de tijdrit gewonnen, Karlijn Swinkels deed dat bij de junioren vrouwen. De Duitsers hadden met Marco Mathis misschien wel een opvolger gevonden voor Tony Martin, hij won de tijdrit voor beloften mannen.

Op dinsdag 11 en woensdag 12 oktober konden de vrouwen respectievelijk mannen hun individuele tijdrit afleggen. Bij de vrouwen waren er een aantal favorieten: Anna van der Breggen en Ellen van Dijk waren vooraf de belangrijkste Nederlandse vrouwen. Concurrentie kwam van Olga Zabelinskaya, Lisa Brennauer en Katrin Garfoot.

Ouderdomsdeken?

De Amerikaanse Amber Neben gold als een outsider met een kleine letter o. Niemand had gerekend op een echt goede tijd van haar kant. Haar tijd van 36 minuten en 37 seconden over de 29 af te leggen kilometers werd dan ook gezien als richtpunt. Het kwam uit op een gemiddelde snelheid van 47 kilometer per uur en 355 meter.

Ellen van Dijk was lange tijd de enige die in haar buurt kon blijven. Halverwege de koers klokte zij dezelfde tijd. Ook de Australische Katrin Garfoot leek dichtbij. Alleen toen zij acht seconden toegaf aan de streep, leek het erop dat Neben wel eens kon gaan verrassen.

En verrassen, dat deed ze. Neben pakte als 41-jarige de wereldtitel in het tijdrijden, met vijf seconden voorsprong op Ellen van Dijk. De Nederlandse baalde van haar tweede plaats. “Ik ben één keer wereldkampioen geweest en dan wil je… Zilver is gewoon niets”, zei ze voor de camera van de NOS.

“Dit was een heel grote kans om voor de tweede keer de regenboogtrui aan te mogen trekken op dit onderdeel, jammer genoeg is me dat net niet gelukt. Maar de charme van tijdrijden is dat tijden nooit liegen, het gaat erom wie op die bewuste dag het hardst rijdt en dat was ik vandaag net niet. Ik heb onderweg geen dingen gedaan waarvan ik kan zeggen dat het mij heeft opgebroken.”

[video mp4="https://cdn.pijper.io/source/wieler-revue/source/wielerrevue/2016/12/Womens-Elite-ITT-2016-UCI-Road-World-Championships-Doha-QAR.mp4"][/video]

Dumoulin's eerste?

Bij de mannen was het clubje te selecteren favorieten een stuk groter. Zo laat in het seizoen viel er namelijk niets te zeggen over het vormpeil van de renners. Vasil Kiryienka had nog niets laten zien dit jaar, maar dat deed hij vorig jaar ook niet toen hij in Richmond wereldkampioen werd. Rohan Dennis kon topfavoriet zijn, maar maakte het in de olympische tijdrit ook niet waar. Tony Martin versloeg hem en Dumoulin in Groot-Brittannië in september, maar dat was een ultrakorte tijdrit. Lag het goud voor Tom Dumoulin dan voor het oprapen? Eigenlijk kon het, na zo'n lang en uitputtend seizoen, niet waar zijn.

Dus was het mogelijk dat een verrassende naam ging winnen. Ryan Mullen was zo'n naam. Bij de profs had de Ier nog nooit bewezen dat zijn gigantische tijdrittalent van de beloftenperiode tot uiting kwam. Deze keer wel. Hij klokte 46 minuten en 3 seconden. Een indicatie: Jos van Emden was 24 seconden trager. Die werd door veel Nederlanders toch gezien als goede tijdrijder.

Weltmeister

Wie dan ook goede tijden probeerde neer te zetten, er was op woensdag 12 oktober maar één man heer en meester. Der Pantzerwagen had zich - net als die andere drievoudig wereldkampioen tijdrijden Fabian Cancellara dat in Rio de Janeiro deed - nog één keer goed opgeladen. Tony Martin was de naam die naar zijn vierde wereldtitel snelde.

Achter hem: uittredend wereldkampioen Vasil Kiryienka. De Wit-Rus reed wel degelijk een goede tijdrit. Hij gaf 45 seconden toe op de Duitser van Etixx-Quick Step, die volgend jaar dus een regenboogtrui meeneemt naar Katusha-Alpecin. Derde? Hé, daar was dan eindelijk een medaille voor Jonathan Castroviejo! Dat had de man van de vierde plaatsen zeker wel eens verdiend. Hij bekroonde zijn goede jaar met een tweede medaille, na de gouden op de Europese kampioenschapstijdrit.

[video mp4="https://cdn.pijper.io/source/wieler-revue/source/wielerrevue/2016/12/Mens-Elite-ITT-2016-UCI-Road-World-Championships-Doha-QAR.mp4"][/video]

Dumoulin werd elfde, op twee minuten en een seconde van zijn Duitse concurrent. Het liep voor geen meter bij de Limburger. “Het zit er gewoon niet meer in”, zei Dumoulin. “Soms is het leven simpel, hè? Ik heb nog wel even gedacht om af te stappen. Maar dan maak je zo’n statement van: flikker op, het interesseert me niet. Dus dat deed ik niet, ik ging gewoon door.”

Wegwedstrijden

In de laatste twee delen blikken we terug op de wegwedstrijden op de wereldkampioenschappen in Qatar. In het eerste deel de junioren, beloften en de vrouwen. In het laatste deel: de grote kers op de taart voor het wielrennen van 2016. Tot dan!

Foto's: Cor Vos