Wieler Revue Jaaroverzicht 2016: We zijn in Doha (Deel 36)

Het wegseizoen van het kalenderjaar 2016 zit erop. Wieler Revue blikt graag met u terug, van januari tot oktober. De wereldkampioenschappen begonnen.

Het wielerseizoen kent met de Japan Cup een traditioneel einde van de belangrijke internationale koersen. De renners beginnen vanaf november aan hun opbouw naar het seizoen 2017. Maar hoe verliep alles in 2016? Als u alweer bent vergeten wie in de belangrijkste koersen schone schijn maakten, bent u bij Wieler Revue aan het juiste adres. Wij blikken met tekst en beeld terug op de belangrijkste wielerwedstrijden van 2016. Daarbij komen zowel de mannen als vrouwen genoeg in het spotlight te staan.

Week vol geld

Het wielerjaar 2016 zou niet afgesloten worden met de Ronde van Lombardije. De grote ogen van de wielerwereld waren namelijk van 9 tot en met 16 oktober gericht op het Midden-Oosten. In Qatar zou een zware, warme week vol vlakke koers het wielerseizoen 2016 afsluiten. De overduidelijke reden waarom de UCI naar Qatar toog voor het organiseren van de wereldkampioenschappen was natuurlijk de grote zak geld die vanuit de oliestaat kwam. Maar dat zouden de hoge heren in Zwitserland natuurlijk nooit toegeven.

Zou het niet te heet zijn in het Midden-Oosten voor wereldkampioenschappen wielrennen? Nee, werd vooraf gezegd. Het tegendeel van die stelling werd al in de ploegentijdrit voor vrouwen, die naar de laatste edities goede traditie de WK-week opende, bewezen.

Terrible caída de Anouska Koster (Rabo-Liv) durante la Contrarreloj por Equipos en la Copa del mundo en Qatar. ¿40º serán los culpables? pic.twitter.com/XTchZvpuFl

— iberobike (@iberobike) 9 oktober 2016

Anouska Koster, Nederlands kampioene op de weg, viel en kon in haar eerste pogingen niet op haar fiets geraken. Volledig bebloed overschreed ze de streep.

Nederlands succes

Tegenover de Nederlands kampioene op de weg die zwaar ten val kwam en symptomen vertoonde van uitdroging, stond groot Nederlands succes. Boels-Dolmans Cycling zette de ploegentijdrit voor vrouwen volledig naar hun hand. Chantal Blaak, Karol-Ann Canuel, Elizabeth Deignan (Armitstead), Christine Majerus, Evelyn Stevens en Ellen van Dijk legden het 40 kilometer lange parkoers af in 48 minuten en 41 seconden. Dat leverde een gemiddelde snelheid van 49 kilometer en 298 meter op.

Canyon-SRAM volgde op de tweede plaats. De Duitse ploeg gaf 48 seconden toe op Boels-Dolmans Cycling. De bronzen medailles gingen naar de vrouwen van Cervélo-Bigla. De ploeg rijdend onder Zwitserse licentie was bijna twee minuten langzamer dan de Nederlandse formatie.

Mannen van staal

Later op de zondagmiddag van 9 oktober was het dan de beurt aan de mannen voor hun ploegentijdrit. Vooraf waren er, natuurlijk, maar twee favorieten. Het was immers het wereldkampioenschap ploegentijdrit. Daar hadden twee formaties een octrooi op aangevraagd. BMC en Etixx-Quick Step zouden eens te meer gaan strijden om de gouden plakken, waarbij Orica-BikeExchange en Team Sky niet mochten worden vergeten.

LottoNL-Jumbo probeerde de laatste tijd ook het beste uit hun ploegentijdrit te halen. Niet dat ze dit daarvoor nooit probeerden te doen, maar toch, de resultaten waren ferm verbeterd dit jaar. Vol goede moed begonnen ze aan hun klokproef.

De mannen moesten hetzelfde aantal kilometers afleggen als de vrouwen eerder die zondag. LottoNL-Jumbo zette aan de streep een goede tijd neer. 43 minuten en 27 seconden was een prima tijd op de tabellen; de Nederlandse ploeg hield hiermee zelfs Movistar af. Halverwege de tijdrit leek het inderdaad te gaan tussen Etixx-Quick Step en BMC. Het verschil? Zeven honderdsten.

Belgische glorie

In 2012 en 2013 was Etixx-Quick Step, weliswaar onder de naam Omega Pharma-Quick Step, al winnaar van de wereldkampioenschappen ploegentijdrit. Het waren de eerste twee wereldkampioenschappen sinds de herinvoering. De twee volgende jaren zou de trofee naar BMC gaan. Het werd dus de vraag wie er een hattrick van ging maken.

Naar het einde toe viel het muntje de kant van de Belgische ploeg op. 43 minuten en 32 seconden zorgden voor een gemiddelde snelheid van maar liefst 56 kilometer en 426 meter. BMC kwam tot een gemiddelde snelheid van 56 kilometer en 162 meter. De Amerikaanse formatie was twaalf seconden langzamer dan Etixx-Quick Step.

Niki Terpstra was één van de zes renners van Etixx-Quick Step. Voor de derde keer werd hij wereldkampioen ploegentijdrit. “In de afgelopen twee jaar verloren we de titel en daardoor stond er wat druk op ons”, aldus Terpstra. “We hadden een prima ploeg en wisten we dat konden winnen. We hadden ons goed voorbereid en alle het harde werk betaalde zich vandaag uit. Het mooiste is dat we ondanks dat we erg afzagen, we toch nog tijd pakten. Daardoor smaakt deze zege nog zoeter.”

En nu?

Terpstra en zijn ploeggenoten hadden, net als Boels-Dolmans Cycling, deze wereldkampioenschappen op een gouden manier afgetrapt. De volgende reeks wedstrijden waren de individuele tijdritten. Deze komen in deel 37 van ons Wieler Revue Jaaroverzicht 2016 aan de orde. Tot dan!

Foto's: Cor Vos