Wieler Revue Jaaroverzicht 2016: van Down Under tot Doha (Deel 5)

Het wegseizoen van het kalenderjaar 2016 zit erop. Wieler Revue blikt graag met u terug, van januari tot oktober. We sluiten februari af in Vlaanderen.

Het wielerseizoen kent met de Japan Cup een traditioneel einde van de belangrijke internationale koersen. De renners beginnen vanaf nu aan hun opbouw naar het seizoen 2017. Maar hoe verliep alles in 2016? Als u alweer bent vergeten wie in de belangrijkste koersen schone schijn maakten, bent u bij Wieler Revue aan het juiste adres. Wij blikken met tekst en beeld terug op de belangrijkste wielerwedstrijden van 2016. Daarbij komen zowel de mannen als vrouwen genoeg in het spotlight te staan.

Vlaamse keien

Het is - in ons Wieler Revue Jaaroverzicht - eind februari. Koud, guur, maar er is hoop. De televisie kan op zaterdag en zondag mooi aan, want ze zijn daar: de kasseien van Vlaanderen. Zowel de mannen als de vrouwen rijden de Omloop Het Nieuwsblad. De mannen rijden op zondag ook Kuurne-Brussel-Kuurne. Dit noemt men het 'Vlaamse Openingsweekend'.

De Omloop Het Nieuwsblad opende dus het Vlaamse klassiekerseizoen. Allereerst waren de vrouwen aan de beurt. Een dikke honderd kilometer met veel kasseien: dat moest haast een mooie koers opleveren. Op de Wolvenberg trekt wereldkampioene Lizzie Armitstead al ten aanval, met Gracie Elvin in haar wiel. Op een doodnormale, vlakke asfaltweg neemt Armitstead afstand van haar Australische vluchtgezel. De rest ziet haar niet meer terug. Armitstead wint solo, voor ploeggenoot Chantal Blaak. Derde is Tiffany Cromwell.

Kristoff versus de rest?

Bij de mannen waren er genoeg kanshebbers vooraf. Alexander Kristoff was daarbij de belangrijkste naam. De Noor had voorafgaand aan de Omloop al vijf zeges op zijn palmares staan. In 2016 dan. Hij was ook vorig jaar de grote slokop in het voorjaar. Daarbij kwam dat de Noor over veel wapens beschikte; hij kon een sprint winnen, maar trok ook graag ten aanval.

Wereldkampioen Peter Sagan stond ook aan de start in Gent. En dat was voor het eerst sinds 2010; zijn eerste profjaar. Naast Sagan was Greg van Avermaet een grote favoriet. Thuisrijder Tiesj Benoot werd door de Gentenaren naar voren geschoven als mooist mogelijke winnaar.

Twaalf renners kleurden de kop van de koers. Belangrijkste namen daarbij: Alexis Gougeard en Kai Reus. De Taaienberg werd een eerste krachtmeting. Tom Boonen opende hier normaal gesproken het bal, maar had daar nu de kracht niet voor. Luke Rowe was deze keer de naam. Van Avermaet toog mee. Benoot maakte de oversteek en als laatste renner kon Sagan aansluiten.

Sagan versus de rest

Kristoff was nergens te bekennen. De Noor had een eerste offday van het seizoen. Het kwartet pakte snel een grote voorsprong op het peloton. Etixx-Quick Step was de grote afwezige vooraan. Alle vier de favorieten die weg reden hadden een sterk eindschot. Toch was de wereldkampioen favoriet om te winnen. Onderweg leken Benoot en Van Avermaet wel wat beter.

Omdat er in het peloton geen goede achtervolging op gang kwam, reden de vier een minuut weg. Een aantal koplopers konden nog even aanhaken vooraan. Alexis Gougeard leek daarvan de sterkste. Kai Reus reed lek. Op een goede klassering mocht het eeuwige talent dus niet meer hopen. Jasper Stuyven ging solo in de achtervolging en leek daar vertrouwen mee op te doen. De Vlaming ging echter even later wel tegen het asfalt in een gladde bocht.

Gougeard bleef lang aanhaken en met vijf reden de koplopers op de streep af in Gent. Van Avermaet ging de sprint, die licht bergop liep, vroeg aan. Wereldkampioen Sagan kon hem niet remonteren. De Belg reed indrukwekkend naar de winst en was meteen op afspraak.

[video mp4="https://cdn.pijper.io/source/wieler-revue/source/wielerrevue/2016/11/Flanders-Classic-Omloop-Het-Nieuwsblad-Highlights.mp4"][/video]

Vlaams huzarenstukje

Dan door naar Kuurne. Naar Brussel. En weer naar Kuurne. Een tweede Vlaamse voorjaarskoers in even zoveel dagen. Elf renners in de vroege vlucht. Daarbij drie Nederlanders: Boy van Poppel, Berden de Vries en Sjoerd van Ginneken. Op een kleine vijftig kilometer van de streep werden zij gegrepen en kon de koers opnieuw beginnen.

Een eerste prikje van Jasper Stuyven, op veertig kilometer van de streep. Het leverde een gehalveerde kopgroep op. Lotto-Soudal was niet goed gestoffeerd in die groep en ging achtervolgen. Daarbij werd Stig Broeckx getorpedeerd door een motard. Het was het begin van een verschrikkelijk jaar voor de Belg. Met Tom Boonen en Greg van Avermaet had Stuyven twee belangrijke landgenoten vooraan zitten.

De samenwerking was echter niet geweldig. Voor Stuyven het teken te versnellen. Waar de rest van de kopgroep werd ingelopen door het achtervolgend peloton, was de Belg van Trek-Segafredo vrijwel onaantastbaar. Achter hem kwamen ze geen meter dichter. Het werd een prachtige tweede profoverwinning voor het grote Vlaamse talent. In Wieler Revue 03 van 2016 zei hij: "Ik denk dat als ik zou zeggen dat mijn eigen voorjaar niet geslaagd is, dat die uitspraak hypocriet zou zijn. Ik win Kuurne-Brussel-Kuurne, het is aan de anderen om beter te doen."

Foto's: Cor Vos