Column | RAI, we hoeven niet te zien hoe iemand ligt te creperen in het ravijn

Het is 9 mei 2011 en ik kijk naar de Giro. Wielrenners die door het prachtige Italiaanse landschap meanderen. Close-ups van bezwete gezichten, zwoegend op een colle, passo of muro. Af en toe een shot van een typisch Italiaanse mama die de was ophangt of van een paar Italiaanse mannetjes met alpinopet op een bankje in een fraai dorpje. Aan het eind van de dag iemand die z'n handen in de lucht steekt, het liefst een Nederlander. Dat is wat ik wilde zien die dag.

Zo was het niet op 9 mei 2011.

Wat ik te zien kreeg was een hoopje mens dat op het Italiaanse asfalt lag te sterven. Letterlijk. Bloed op het asfalt. Ambulancepersoneel in paniek. Wouter Weylandt overleed in de afdaling van de Passo del Bocco en we zagen het allemaal live op televisie gebeuren, 'dankzij' de Italiaanse omroep RAI. Minutenlang een roerloos, bloedend lijf op het asfalt in beeld. Ik weet nog dat de Sporza-commentator (Renaat Schotte meen ik) vol afschuw riep: "Hou toch op met die beelden!"

Gisteren belandde Remco Evenepoel tijdens de Ronde van Lombardije na een val in de afdaling van de Muro di Sarmono in het ravijn. Met hem liep het gelukkig beter af dan met Wouter Weylandt. Maar toch had ik een flashback naar die negende mei in 2011. Want weer kwam de RAI na een tijdje met beelden. Een roerloos lijf tussen de struiken in een ravijn - gelukkig dus in leven en bij bewustzijn. De cameraman zoomde in. Meer en meer. We konden de neusharen van Evenepoel tellen. Nog wat meer. Zaten er misschien nog miniscule pantoffeldiertjes in de wielerkleding van de Belg? Nieuwswaarde: nul.

En tuurlijk, ik snap dat het lastige afwegingen zijn: welke beelden maak je wel en welke niet - voor ons geldt op deze website hetzelfde; welke foto's en video's laat je wel zien en welke niet. Maar echt, die zoomknop indrukken is absoluut niet nodig, cameramannen van de RAI. Bewaar dat maar voor de zweetdruppels van de zwoegende renners. Of desnoods voor de grote onderbroek die de Italiaanse mama aan de waslijn ophangt. Maar toon een beetje respect voor creperende wielrenners en hun familie en geliefden.