Column | Hoe ik dankzij Herbert Dijkstra de grootste kastelenkenner van Nederland werd

Eerst was ik wielerliefhebber. Ik keek naar de Tour de France om te zien of er wéér drie Fransmannen in een totaal kansloze vlucht de hele dag voor het peloton uit gingen rijden om onder de vod van de laatste tien kilometer ingerekend te worden door een voortrazend peloton. Of Erik Dekker wéér zonder doping een totaal gedrogeerd peloton aan gort kon rijden en drie etappes in één Tour op zijn naam kon schrijven. Of Lance Armstrong zijn duivels wéér ontbond en Mart Smeets dat steevast becommentarieerde met 'doei-ik-ga-vast'. Ja, wielrennen, dat was het.

Tot de dag dat Smeets zijn commentaarstoel definitief inruilde voor een glas wijn en Dalida. Herbert Dijkstra kwam in mijn leven. Hij liet me inzien dat er meer is dan wielrennen. Ik zal eerlijk zijn - en dat is misschien wat gek om te schrijven op een wielerwebsite: ik geef geen moer meer om die dunne mannetjes op hun veel te dure fietsjes, met hun gekke paddenstoelenhelmpjes op, die als hyperactieve hamsters hun beentjes 200 kilometer lang laten rondmalen.

Doe mij maar kastelen. Die staan gewoon lekker stil.

Deze kastelen-coming-out is dus geheel en al op het conto te schrijven van Herbert Dijkstra. Hij liet me inzien hoe fraai een slotgracht kan zijn. Hoe majestueus een mooi vormgegeven donjon is. Hoe sierlijk een mezekouw is - voor de kastelenleek: een mezekouw is een uitbouwtje waaruit voorwerpen en hete pek op aanvallers gegooid kon worden. Als Herbert voorlas uit zijn Grote Kastelenboek spitste ik mijn oren, zat ik te steigeren in mijn stoel. Ik was niet meer te houden. Ik hunkerde naar meer informatie. Kastelen, kastelen, kastelen!

Maar nu heeft Herbert last van z'n rug en slaat hij de Tour over. Dat is vervelend voor Herbert, maar misschien nog wel vervelender voor mij. Wie gaat mij nu op tien kilometer van de meet vertellen dat Graaf du Boursin in 1763 van het keukentrapje is gevallen tijdens het druivenplukken in de kasteeltuin?!

Ik ben radeloos. Herbert, maak deze Tour vanuit huis een kastelenpodcast. Doe iets! Ik kan niet meer zonder je kastelen! Geef me kastelenmethadon. Al fluister je alleen maar zachtjes het woord 'borstwering' in de microfoon - en andermaal voor de kastelenleek: een borstwering is een dichte lage muur tot borsthoogte, ter verdediging van de mensen die zich op de weergang bevonden.