Column | Robert Gesink verdient een nieuwe bijnaam: de Feniks van Varsseveld?

Op een gegeven moment dacht ik dat Robert Gesink op kop zou blijven tot de finish in Nice. En misschien wel verder - ik zag 'm eigenlijk wel in één keer doorrijden naar Parijs, daarbij tevens het hele parcours van de Giro én Vuelta van dit jaar afleggend. Kilometers lang voerde Gesink gisteren in de tweede rit van de Tour het peloton aan. Gezicht op standje grimas, versnelling op standje Botero. En maar malen.

Hij leek, ondanks z'n grimas, helemaal in z'n element. Geen gedoe meer met klassementen. Gewoon trappen. En als Robert Gesink in z'n element is, dan ben ik in m'n element. Wat zie ik hem graag op kop van het peloton stampen. Ik raakte in trance door Robert op kop van het peloton. Ik vergat heel even dat m'n halve tourpoolteam de dag ervoor tegen de grond ging en gebutst en geschaafd door Frankrijk reed.

Één probleem: de bijnaam van Gesink. De Condor van Varsseveld. Ooit ontstaan als grapje, geloof ik. En ik vind dat het even geen tijd is voor grappen. Gesink verdient een nieuwe bijnaam. Niet zomaar een willekeurige roofvogel met z'n geboorteplaats erachter - een dorpje verderop en het was de Adelaar van Aalten geweest. We moeten hier even goed over nadenken.

Ik kwam zelf uit bij een andere vogel. Een mythische vogel. De feniks. Een vogel die telkens weer uit z'n as herrijst. En dat symboliseert de carrière van Gesink - misschien zelfs wel z'n levensinstelling - meer dan wat ook. Hij kan elke bot breken die in z'n ranke lijf zit - en dat is zo ongeveer ook wel gebeurd - maar hij staat altijd weer op.

Ja, de Feniks van Varsseveld. Het klinkt ook veel beter dan die condor. Maar als je iets beters weet, laat het vooral weten. Want als gezegd: we moeten hier even goed over nadenken, dat verdient Gesink. En er is ook tijd genoeg voor de komende weken, als Robert Gesink, voorlopig even also known as de Feniks van Varsseveld, kilometers lang op kop sleurt van het Tourpeloton.