Column | De Friese Asterix: Pieter Weening en de Italianen

Asterix was een prima wielrenner geweest: lichter en kleiner dan Esteban Chaves of Kenny Elissonde, beschikkend over een druïde die een drankje brouwt waarbij EPO een onschuldig 'Oma-weet-raad'-middeltje is - zijn beste kameraad Obelix had het, zelfs tjokvol met toverdrank, lastiger gehad in de bergen. Er is overigens een Asterix-album met de titel 'De Ronde van Gallia', waarbij de onoverwinnelijke Galliërs door heel Frankrijk trekken en uit iedere stad waar ze langskomen een souvenir moeten meenemen in hun gele knapzak.

Waarom geef ik hierboven een introductie 'Asterix en Obelix voor wielerliefhebbers' - lees die strips, ze zijn fantastisch! - vraag je je misschien af. Nou, dat zit zo: toen ik de Giro-selectie van Trek-Segafredo zag, moest ik aan die kleine Galliër denken. En dat kwam weer door Pieter Weening, wat mij betreft het wielrennende equivalent van Asterix.

Is iedereen uit de generatie Valverde gestopt behalve de Spanjaard zelf? Nee, er is één moedige Fries die dapper weerstand blijft bieden aan de Spaanse overheersing en ook stug door blijft fietsen: Pieter Weening!

Valverde leek het even gewonnen te hebben, want Weening zat zonder contract, maar als een duveltje uit een doosje was-ie daar opeens begin mei; de 39-jarige Fries tekende voor een jaar bij Trek-Segafredo. En dus staat Weening zaterdag met zes Italianen en een verdwaalde Fransman in hetzelfde Trek-shirtje aan de start van de Giro.

Asterix en Obelix beleefden veel avonturen over de hele wereld; het duo ontmoette vele volkeren in albums als 'Asterix en de Belgen', 'Asterix en de Britten', 'Asterix en de Helvetiërs', etcetera. Het is de reden waarom ik het nieuwe Giro-avontuur dat Pieter Weening de komende drie weken te wachten staat, wil omdopen tot 'Pieter Weening en de Italianen'.

Dan gaat het me niet eens om de ronde zelf. Dat klusje klaart Weening wel. Zelfs als er straks een muur van drie meter sneeuw op de Stelvio ligt, ploegt Pieter er wel doorheen. Het mooiste deel van het avontuur speelt zich wat mij betreft af in het hotel en in de ploegbus voor en na de finish van de etappes.

Zo zie ik bijvoorbeeld Weening z'n haar doen na een douche in de teambus. Weening heeft nog een coupe die we vroeger omschreven als 'stiekels'. Ik verdenk hem ervan zo'n grote pot geelgroene gel te hebben die een beetje doet denken aan nucleair afval. Dat maakt Pieter niet uit. Hand erin en dan in één ruk de klodder radioactieve smurrie door terugwijkende haarlijn smeren. Geen gedoetjes. Zo gepiept. Binnen mum van tijd staan er weer mooie, door de gel hard wordende stiekels op de knar van Weening.

Nou, zo gaat dat bij Italianen natuurlijk niet. Een kwartier föhnen. Ingewikkelde waxjes. Moelijk in de spiegel kijken. Zelfs als ze net 200 kilometer door de bergen hebben afgezien, zie je ze het nog steeds zo doen; met meer passie zelfs dan ze zoëven gekoerst hebben. Kom niet aan het uiterlijk van een Italiaan.

Bij het eten in het hotel wordt het nog veel mooier. Druk kwebbelende en nog veel drukker gesticulerende Italianen - het enige volk ter wereld dat geen gebarentolk nodig heeft, ze doen het er gewoon zelf bij.. - en dan Pieter die binnen drie minuten een bord pasta met tomatenketchup achterover kiepert. Bak vanillevla erachteraan en hij kan er weer tegenaan morgen. Hij gaat naar bed, de Italianen uit z'n ploeg in verbijstering achterlatend.

Hartstikke leuk die on board-cameraatjes op de fietsen van de renners tegenwoordig, maar doe mij deze Giro maar een in hotel-camera en een in bus-camera bij Trek-Segafredo.

Trek - Segafredo for #Giro:

- Vincenzo Nibali
- Julien Bernard
- Gianluca Brambila
- Giulio Ciccone
- Nicola Conci
- Jacopo Mosca
- Antonio Nibali
- Pieter Weening

— La Flamme Rouge (@laflammerouge16) September 29, 2020