2020 was het jaar waarin Team INEOS het officieuze predicaat 'beste team van de wereld' kwijtraakte aan Jumbo-Visma (zie hier een analyse over die ploeg). Wordt de voormalige Sky-trein dit seizoen weer in ere hersteld of gaat het er ook in 2021 anders aan toe?
'Cool as hell'-racing?
Als we de woorden van manager Dave Brailsford mogen geloven komt die trein sowieso niet meer terug. Na de Giro, die na het het uitvallen van Geraint Thomas toch nog een ongekend succes werd, ontdekte hij dat de manier van koersen die ze er in die ronde op nahielden eigenlijk veel leuker is. Hij beloofde dan ook dat die 'cool ass hell racing'-stijl een blijvertje is. Gaat hij z'n belofte waarmaken? We kunnen het alleen maar hopen..
Kopmannen
Met het vertrek van Chris Froome is er een vacature voor 'teamleider' bij INEOS. Egan Bernal is in potentie de meest geschikte kandidaat om die rol over te nemen, maar is hij ook daadwerkelijk weer fit dit kalenderjaar? Dus wie weet wordt Geraint Thomas wel het haantje of is het Richard Carapaz die de leidersrol naar zich toe trekt? En hoe zit het met Tao Geoghegan Hart? Of nieuwe aanwinst Daniel Felipe Martinez?
Genoeg namen van renners die het allemaal al hebben laten zien, maar een echt uitgesproken kopman is er niet. Nu zie je dat bij alle ploegen veel meer, maar de strijd om het hoogste plekje op de apenrots wordt bij INEOS wel het meest interessant van allemaal om te volgen.
Pidcock
En dan is er ook Tom Pidcock die voorzichtig die rots probeert te beklimmen. Het is nog de vraag wat voor renner hij precies gaat worden - zo start hij in het openingsweekend en zal hij ook in de Vuelta ten tonele verschijnen zonder pauze na het veldrijden en met een mounbtainbikeblok in juni.
Een atypische seizoensopbouw. Pidcock is een eigenzinnige wielrenner die z'n eigen plan trekt. Maar dat hij wereldtop is, daar lijkt nauwelijks twijfel over. Je zou tot voor kort gezegd hebben dat zo iemand niks voor INEOS is, maar met die 'cool as hell' racing-stijl kon het weleens een heel mooi huwelijk worden.
Klassiekers
En dan bedoel ik eigenlijk Dylan van Baarle. Ik wacht al jaren op zijn échte doorbraak - begrijp me niet verkeerd, ik vind het een steengoed renner: een klassieke zege. Ik hoop dat hij met de eerder genoemde 'cool as hell racing'-stijl die kans gaat pakken. Blessures gooiden vaak net even roet in het eten; hopelijk valt dit seizoen alles op z'n plek voor Van Baarle.
- Cor Vos