Column | Ironie ten top: stuurtjessoap had stuurloosheid UCI niet beter aan kunnen tonen

Jaja, de beste stuurlui staan aan wal en het zal best lastig zijn een wielerbond te besturen, maar ik ga hier toch even weer - heel aero voorovergebogen over m'n laptop tikkend - de UCI een veeg uit de pan geven.

En helaas is die alleraardigste, goedlachse, recht voor z'n raap zijnde, Jules Deelderesque woordkunstenaar, ietwat wereldvreemde, tegendraadse maar daardoor een heerlijke vent - Jan Willem van Schip de ongewilde hoofdrolspeler. Of beter gezegd: z'n stuurtje - Van Schip reed de etappe in de Ronde van België gisteren met z'n nieuwe aerostuurtje, zie artikel onder).

Hij en z'n stuurtje werden gisteren namelijk ter elfder ure uit de Baloise Belgium Tour gekickt door een hoge UCI-pief. Een lagere UCI-pief had voor de start nog gezegd dat het allemaal in orde was. De maanden daarvoor hadden Van Schip en z'n ploeg BEAT Cycling taal noch teken gehoord van welke pief dan ook bij de UCI - ik noem ze met opzet pief omdat ik pief echt een treffend woord vind voor UCI-bestuurders.

Stel je eens een situatie buiten het wielrennen voor: 's ochtends hangt een verkeeragent ergens op een Nederlandse weg een bord op dat je er 100 mag. Jij tuft lekker de hele dag 100 op die weg. 's Avonds valt er een bekeuring op de mat en wordt je rijbewijs ingenomen. Je beroep tegen de bekeuring zou bij elke rechter een hamerstuk zijn: kwijtgescholden, onbehoorlijk bestuur.

Maar in UCI-land kan het allemaal. Of ja, land... De manier van doen bij de UCI heeft meer weg van de gemiddelde buurtvereniging waar malle Japie van drie deuren verder in het bestuur is terechtgekomen omdat er verder niemand wilde. Sokkenmeters, iemand uit koers nemen omdat hij een bidon aan een kind geeft; wat hebben we al allemaal niet voor kneuterig en deerniswekkend gedoe gezien de afgelopen tijd? Maar deze stuurtjessoap spant toch wel de kroon.

Het is lullig voor Jan Willem van Schip, maar de ironie dat de stuurloosheid en volstrekte willekeur bij de UCI juist zo pijnlijk duidelijk wordt bij een kwestie over stuurtjes maakt het geheel zo kolderiek dat je het bijna niet had kunnen verzinnen. Maar goed, ironie, dat is leuk voor ons; Jan Willem van Schip heeft er niks aan. Die wil gewoon fietsen.