De UCI heeft een groot scala aan regels en voorwaarden waar een tijdritfiets aan moet voldoen. Eén van de regels is dat de uiteinden van het ligstuur maximaal 75 centimeter voor het hart van de trapas mogen uitsteken. Op basis van morfologische redenen (stel je hebt lange ledematen) mag deze afstand vergroot worden naar 80 centimeter, maar dan moet de jury daar wel van op de hoogte zijn. Bij renners boven de 1.90 mogen de uiteinden zelfs nog iets verder uitsteken. De reden hiervoor is dat ze niet willen dat renners in de 'supermanhouding' op hun tijdritfiets zitten, zoals Chris Boardman dat vroeger deed.
De tijdritfiets van Rayes voldeed niet aan deze regels, bleek zo'n 2 uur voor de start. De uiteinden van het ligstuur staken 3 centimeter te ver uit en dus verbood de jury hem op de fiets te starten, waarop hij z'n gewone racefiets gebruikte. "Ik had dat totaal niet verwacht. De maten waren door Trek Bicycle Utrecht, die mij de fiets voor deze race beschikbaar hadden gesteld, vooraf precies goed gezet", vertelt Rayes, die het ook niet aandurfde om de zaag in de fiets te zetten, tegen het AD.
Hij ging dus van start op z'n gewone fiets, maar daar had hij achteraf spijt van. Het verschil in snelheid tussen een gewone fiets en een tijdritfiets is behoorlijk groot. "Iedereen ziet de uitslag en denkt dat het mijn niveau is. Ik ben boos en ook heel erg teleurgesteld."
- Cor Vos