Renners klappen uit school over veelgenoemde protocollen van DSM: 'We werden behandeld als kleine kinderen' 

Over podiumpetten, lange jassen, doorfietsen met een maagzweer en meer gekkigheid. 'Het protocol van de ploeg is een sterkte die een zwakte geworden is.'

team dsm

Tom Dumoulin, Warren Barguil, Marc Hirschi, Marcel Kittel, Michael Matthews, Edward Theuns, Ilan Van Wilder en het meest recent Tiesj Benoot. Het lijstje met vroege vertrekkers bij Team DSM begint bijna te lang te worden om nog op te sommen.

Bij ieder vertrek speelt er wel iets anders en het zou te makkelijk zijn om de befaamde 'protocollen' die Team DSM hanteert helemaal de schuld te geven van de leegloop, maar ze spelen zeker een rol. Sporza voelde wat renners, bij naam genoemd en anoniem, aan de tand over die protocollen.

Bert De Backer, Zico Waeytens en Louis Vervaeke willen eerst wel duidelijk maken dat hun ervaringen met DSM zeker niet alleen maar negatief waren. "Introduceer 80 procent van wat Team DSM doet in andere ploegen en die ploegen worden stuk voor stuk topteams", zegt De Backer. "Ik was overtraind bij Lotto-Soudal en zocht naar de kennis van het wetenschappelijke wielrennen. Bij DSM vond ik die", vult Vervaeke aan.

Maar er was ook veel ergernis. Met name over de strenge en wel heel ver doorgevoerde protocollen. Waeytens maakt het duidelijk met een anekdote. "Na de Clasica San Sebastian werd ik eens opgebeld door de ploeg: 'Je hebt goed gewerkt. Tom Dumoulin was supertevreden over jou', klonk het. 'Maar we hebben wel gezien dat je je podiumpet niet op had toen je het startblad ging tekenen.'"

Een buitenlandse renner zag door de protocollen het bos niet meer. "Bij bepaalde aangelegenheden moest je verplicht een lange jas dragen. Op het startpodium moest je de ene keer verplicht je handschoenen dragen, de andere keer mocht niemand zijn handschoenen aanhouden.. Ze sloegen soms een beetje door met hun regels."

Een andere anonieme renner trekt wat harder van leer. "O wee als je eens een dag een heel klein beetje anders had getraind dan het schema voorschreef. Je kreeg meteen een boos staflid aan de lijn en je moest je verantwoorden. oor alles hadden ze een protocol. Het was echt extreem. En elk jaar kwamen er regeltjes bij. Regeltjes die renners op de zenuwen werken."

Nog twee andere renners voelden zich duidelijk niet serieus genomen. "We hadden het gevoel dat we voortdurend naar meneer en mevrouw de leerkracht moesten luisteren. We werden behandeld als kleine kinderen. Als je iets niet juist deed, moest je als het ware in de hoek gaan staan."

Het laatste woord is aan Bert De Backer, die vertelt over hoe een heel kleine aanpassing letterlijk energie vrat. "Als je vond dat je meer poeder nodig had in je bidon, moest dat eerst onderzocht worden. Je moest dan allerlei tests ondergaan die moesten aantonen dat je effectief meer energie verbrandt tijdens een inspanning. Maar dat kon heel lang aanslepen. Tegen dat het uiteindelijk toegelaten was om meer poeder te krijgen, was het seizoen bijna voorbij."

Dat ging van kwaad tot erger, vult Waytens aan. "Tijdens een winterstage gaf ik voortdurend aan dat ik me niet goed voelde. In de klassiekers liep het daarna voor geen meter, maar de ploeg wilde me niet helpen. Ik heb toen zelf een maagonderzoek laten doen. Wat bleek? Ik had een maagbacterie en een maagzweer. Ik moest 120 antibioticapillen nemen. Maar de ploeg zei: wacht nog met antibiotica te nemen en rijd eerst nog Eschborn-Frankfurt. Ik heb daarmee heel mijn jaar om zeep geholpen. Mentaal was het toen helemaal op."

De Backer sluit af met een conclusie die misschien wel de spijker op de kop slaat. "Het protocol van de ploeg is een sterkte die een zwakte geworden is. Als je het goede verkeerd gebruikt, dan heb je een probleem."

Reactie Team DSM

Op Sporza reageert teambaas Iwan Spekenbrink uitgebreid op de verhalen. Hij verdedigt het beleid, al geeft hij toe dat er ook heus wel fouten worden gemaakt.

"We willen dus sámen kwaliteit ontwikkelen. En daarbij moet een renner kunnen accepteren dat hij niet alles zelf in de hand heeft. Let op: wij staan steeds open voor dialoog, maar dat moet wel op argumenten gebaseerd zijn. En dan is alles bespreekbaar. En het is goed dat er soms eens fouten gemaakt worden, want daar leer je alleen maar uit."

Hij laat ook de andere kant van de medaille zien met een voorbeeld. "Een voorbeeld: we hebben een uitstekende bikefitter, die veel tijd en energie spendeert om iemand optimaal op de fiets te zetten. Moet je dan op de dag van de Ronde van Vlaanderen plots je zadel aanpassen en alle geïnvesteerde middelen weggooien? Dat is ook pijnlijk voor de man die er dag en nacht mee bezig is geweest."

DSM lijkt verder bij het aantrekken van de renners meer rekening te gaan houden met de visie van de ploeg. "Ach, we hebben uit veel zaken geleerd. Zo zullen we zwaarder laten meewegen of mensen wel bij ons passen. Wie heeft de flexibiliteit om samen te werken met experten? Mensen met een tunnelvisie zullen we in de toekomst niet zo snel meer vastleggen."