Michiel Elijzen vertelt hoe een ploegleider Parijs-Roubaix beleeft: 'Na Roubaix was ik altijd helemaal naar de haaien'

Michiel Elijzen reed als prof twee keer Parijs-Roubaix. Beide keren finishte hij niet. Later maakte hij Parijs-Roubaix ook mee als ploegleider, waaronder de editie waarin Michael Goolaerts kwam te overlijden. Elijzen was ploegleider van de jonge Belg. Later zat hij ook namens het huidige Team DSM in de ploegleidersauto. In de AD-podcast In het Wiel vertelde hij vorig jaar hoe Parijs-Roubaix is voor een ploegleider.

Drie lekke banden tegelijk

"Je hebt natuurlijk een paar stroken die eruit springen: het Bos van Wallers en Carrefour de l'Arbre. Maar op een gegeven moment weet je echt niet meer of je op strook 14 of op strook 18 bent. Of in welk dorpje je bent. Tenminste dat had ik. Er gebeurt zoveel."

Elijzen komt met een voorbeeld uit het verleden. "Ik heb eens gehad dat je in één keer drie lekke banden tegelijk hebt in de ploeg. Eentje net voor je auto en twee renners die er drie minuten voorrijden. Je moet van alles gaan doen in korte tijd. In één keer ben je een halfuur verder."

Naar de haaien

"En dan denk je: welke strook hebben we net gehad? Wie rijdt er eigenlijk op kop? Hoe is de koerssituatie? Een superlastige wedstrijd om in de auto te volgen. Ik was ook altijd gesloopt. Na Parijs-Roubaix was ik helemaal naar de haaien."

Naast aandacht voor de renners moet je als ploegleider ook nog oog hebben voor alles wat er om je heen gebeurt. "Mafkezen die dronken over de kasseien hangen met kinderen tussen hun benen. Overal vlaggen. Het is één grote chaos. Het is een super heftige koers om te rijden, maar ook om erachteraan te rijden."

Beeld: Cor Vos