Ellen van Dijk en haar gedachten tijdens het uurrecord: 'In de trainingen merkte ik dat ik veel moeite had om niet de hele tijd aan de tijd te denken'

De heersende wereldkampioene tijdrijden vertelde over het uurrecord in de podcast De Grote Plaat. "Iedereen zegt dat de eerste twintig minuten zo makkelijk moeten zijn. Je gaat niet dood van de pijn, maar echt makkelijk zou ik het ook niet noemen. Je zit toch telkens rond je omslagpunt. Het is niet dat je denkt: nou, nou, dit gaat fantastisch. De eerste tien minuten voel je weinig, maar na twintig minuten begin je het wel écht te voelen."

Ook mentaal is het een lijdensweg. "Ik heb in de trainingen ook telkens de intervallen verlengd. We begonnen echt met tien minuten, twintig minuten, dertig minuten. En in die trainingen merkte ik ook dat ik heel veel moeite had om niet de hele tijd aan de tijd te denken. Na vijf minuten denk je dan: ik moet er nog 55..."

"Daar heb ik verschillende strategieën voor geprobeerd. Dat klinkt een beetje stom, maar ik heb verschillende dingen gevisualiseerd. Bijvoorbeeld de Lekdijk waar ik vele uren heb gereden. Om maar iets te visualiseren wat niet alleen die zwarte lijn is. Of het WK-parkoers van vorig jaar, dat kon ik ook dromen."

Bekijk ook

Veel bewondering collega's en wielervolgers werelduurrecord wielerhoogheid Ellen van Dijk: '49,254 km/u, dat haal ik net, bergaf'

Wij sluiten ons aan bij alle complimenten en opmerkingen hieronder (van onder andere Annemiek van Vleuten, Alex Dowsett en Thijs Zonneveld)!

"Toch kon ik mijn aandacht daar niet volledig bij houden. Ik wil graag in mijn eigen bubbeltje komen. Ik stel me dan voor dat ik mijn eigen plekje maak. En dan dacht ik: ik zit comfortabel en ga een eigen kopje koffie zetten. Vervolgens dacht ik: mijn moeder belt aan en ze wil een koekje, welke koekjes kan ik allemaal verzinnen? Het sloeg helemaal nergens op, haha. Dat was vooral op training."

"Ik wilde gewoon iets verzinnen waarmee ik zoveel mogelijk details kon gaan opnoemen zodat ik niet aan het fietsen hoefde te denken. Tijdens het uur zelf lukte dat niet, maar ik probeerde wel echt mijn eigen plekje in dat hele kleine stukje dat ik zie te creëren. En heel duidelijk te denken aan ademhaling en positie. En af en toe had ik een liedje in mijn hoofd."

Eén liedje sprong eruit voor Van Dijk: Natural van Imagine Dragons. "Ik vind het een hele mooie tekst en het past voor mij heel erg bij het uurrecord. Als ik dit liedje hoor, kom ik helemaal in de modus en in de stemming. Dit liedje geeft me heel veel motivatie."