De Vuelta begint aanstaande vrijdag met een ploegentijdrit en dat kan Patrick Lefevere wel bekoren. In zijn wekelijkse column in de Vlaamse krant Het Nieuwsblad zegt hij fan te zijn van de discipline – hij doet dat overigens niet zonder de UCI er in een bijzinnetje van langs te geven..

“Goed nieuws voor wie dacht dat de UCI samen met te lange kousen en de puppy paws-positie ook de ploegentijdrit had verboden: komende vrijdag krijgen we er nog eens één als opener van de Vuelta. Wie mij kent, weet dat ik een grote fan ben.”

“In de Vuelta is het ‘maar’ 23 kilometer, maar als ploeg moet je er wel goed over nadenken. Zomaar je acht beste tijdrijders samen zetten, is geen goed idee. Omdat je in een grote ronde sowieso andere profielen nodig hebt, maar ook omdat individuele tijdrijders elkaar doodknijpen. Vergelijk het met een 4×100 meter in de atletiek: het gaat om de snelheid van de stok, niet om die van de afzonderlijke sprinters.”

Tony Martin en Marcel Kittel

In het verleden werd de ploeg van Lefevere enkele malen wereldkampioen in dat helaas van de kalender gehaalde evenement. Dat was vaak te danken aan Duitse motoren in de ploeg. Hij onthult wat het geheim van een goede ploegentijdritrenner is.

“De motor moet voldoende groot zijn en het ego voldoende klein. Tony Martin is daarin de ongeëvenaarde grootmeester. Drie van onze vier wereldtitels hebben we behaald met hem in de ploeg. Waar iedereen vijftien seconden kop reed, bleef Tony beurten van dertig seconden doen. Dat was even de cruisecontrol opzetten. De snelheid ging maximaal een halve kilometer per uur de hoogte in.”

Ook Marcel Kittel bezorgde de ploeg al eens een titel. “Ideaal is iemand zoals Marcel Kittel: een sprinter, maar wel twee keer wereldkampioen tijdrijden bij de junioren. Op het WK in Qatar heeft hij ons echt gered met een dubbele beurt in de laatste kilometers.”

Daltons in plaats van Wolfpack

QuickStep mag zich graag afficheren als The Wolfpack, maar volgens Lefevere is zijn ploeg vrijdag meer te vergelijken met de Daltons uit Lucky Luke. Dat heeft alles te maken met Remco Evenepoel.

“Het is geen cadeau om achter een kleine, extreem aerodynamische renner als Remco Evenepoel te zitten. Hetzelfde geldt voor Ilan Van Wilder. Ook die puzzel moet je juist leggen, volgens het principe van de Daltons.”

Verder wordt het zaak z’n Franse motor in toom te houden. “Rémi Cavagna wordt zonder twijfel één van de grote motoren van de ploeg in Utrecht, maar het gevaar bestaat dat hij onderweg vergeet dat er zeven andere in zijn wiel hangen. Hij is een volbloed, maar soms springt onderweg de plomb.”