Het zou een ‘normaal’ boek worden over hoe twee beloftevolle jonge Nederlandse renners hun stap naar de profs zouden maken. Maar door omstandigheden die we allemaal kennen werd het boek van Menno Haanstra over Fabio Jakobsen en Julius van den Berg een heel ander boek.
Haanstra, die eerder onder andere de biografie van voetbaltrainer Foppe de Haan schreef, volgde de twee acht jaar lang. Dat begon toen ze bij de opleidingsploeg SEG Racing Academy reden. Ze werden prof, bij QuickStep en EF Education. De één ontpopte zich tot een van de beste sprinters van de wereld, de ander een verdienstelijke knecht en hardrijder.
Maar toen kreeg het verhaal een andere wending. Fabio Jakobsen viel hard in de Ronde van Polen en moest vrezen voor z’n leven, maar kwam er gelukkig weer bovenop en is weer een van de beste sprinters ter wereld. Zijn maatje Julius van den Berg maakte het van dichtbij mee – en won een jaar later zelf in de Ronde van Polen.
Het boek gaat uiteraard veel over die periode. Het is nu verkrijgbaar, onder ander hier bij Uitgeverij De Muur. Gisteren zat het trio in de talkshow Op1 om over dat ongelofelijke verhaal te praten. “Als het fictie was, was het bijna ongeloofwaardig”, zei Haanstra.
Die nam in het boek ook appconversaties tussen Jakobsen en Van den Berg op. Bij Op1 lieten ze zien wat de twee elkaar stuurden toen Julius van den Berg een jaar na het gewraakte ongeluk uitgerekend in de Ronde van Polen zijn eerste profkoers won. Na de uitgebreide en enthousiaste felicitaties van Jakobsen stuurde een euforische Van den Berg: ‘Thanks pikkie! Cirkel rond! GVD! Fokking Polen!’
Andersom supportert Van den Berg ook fanatiek voor Jakobsen, zo bleek bij Op1. Hij zag op televisie zijn maatje de eerste rit in lijn van de Tour de France winnen. In het boek staat een passage hoe Julius van den Berg op z’n knieën voor de tv foto’s zat te maken van het moment.
Maar het boek gaat uiteraard ook over de vele moeilijke momenten vlak na het ongeluk en tijdens de revalidatie. Jakobsen zegt nog maar eens hoe slecht hij eraan toe was. “Ik ben de dokters in Polen zo dankbaar. Ze hebben echt een menselijk kunstwerk van me gemaakt. Ik was tien tanden kwijt. De zuster telde 135 hechtingen, m’n hele gehemelte lag open en moest weer dicht worden gemaakt.”
Het ongeluk heeft van Jakobsen uiteindelijk wel een iets ander mens gemaakt. “De dokters zeiden ook: het heeft je tien jaar wijzer gemaakt. En inderdaad, ik besef: sport is maar een bijzaak in het leven. Het leven is veel belangrijker dan dat. Al ben ik wel blij dat ik weer mag fietsen van m’n zusje en mijn vrouw.”