Uit de oude doos | 18-jarige knul beleeft dag van z'n leven: bij toeval hele verkenning Ronde in het wiel van Jumbo-Visma

Dit stuk is van vorig jaar, maar we vonden het zo'n mooi verhaal dat we het op de dag van De Ronde dit jaar nog een posten... 

Nietsvermoedend vertrok de 18-jarige student houttechnologie Gaëtan De Groote donderdagochtend rond een uurtje of tien vanuit z'n studentenwoning in Gent voor een ritje op de fiets. Tuurlijk, hij wist dat veel profploegen de Ronde van Vlaanderen zouden verkennen. Maar dat het zo zou lopen...

Na een tijdje langs de Schelde rijden, passeerde namelijk een plukje geelzwarte renners hem. Juist. Die van wonderploeg Jumbo-Visma, met Wout van Aert in de gelederen. De Groote bedacht zich geen moment en haakte aan. Het werd de wielerdag van z'n leven. Bij terugkomst in Gent had hij 152 kilometer op de teller staan, maar was hij vooral een ervaring rijker.

De Groote, eerstejaars belofte bij het ploegje KDM-Pack Cycling, vertelt aan Het Nieuwsblad dat hij zich maar niet al te veel heeft opgedrongen aan de mannen van Jumbo-Visma.

"Sommige andere wielertoeristen die we passeerden vroegen foto’s en sloegen een praatje, maar ik heb niet met de renners gepraat. Ik dacht: ik ga ze met rust laten. Onderling praatten ze wel veel. Ik kon niet alles begrijpen door de wind, maar de sfeer zat duidelijk goed."

Bidon van de ploegleding

De Groote zou eigenlijk een veel korter ritje rijden en had dus eigenlijk niet genoeg eten en drinken bij zich voor de onderneming. De ploegleiders van Jumbo-Visma boden hulp. "De ploegleiding van Jumbo-Visma gaf mij een bidon, maar die was leeg. Ik heb dan maar gevraagd of ze er wat water konden indoen, haha."

Op de Koppenberg was het ook even spannend. Bijna hij was hij ze kwijt, maar Edoardo Affini was de reddende engel. "Er lag modder en ik slipte door, waardoor ik te voet verder moest. Maar gelukkig moest Edoardo Affini van Jumbo-Visma ook voet aan de grond zetten, waardoor ik samen met hem nog kon aanpikken bij de rest."

Rustig aan

Hoewel De Groote dus zelf ook op een behoorlijk niveau fietst, was het al met al toch wel een zware onderneming voor hem. Uiteraard gingen de profs in hun verkenning bij lange na niet voluit.

"Ze reden niet rap, rond de 30 kilometer per uur. Maar ik kwam al van Gent, dus ik had er wel al wat kilometers opzitten. En tegen de wind, dus daarom zag ik een beetje af. Ik ben ook nog niet in topvorm, haha. Van Hooydonck en Van Aert reden vaak op kop, maar ze deden het rustig aan op de hellingen, hoor. Dat was wel goed voor mij ook, dan kon ik mee."

Na de veel langer dan geplande rit moest De Groote zich weer verdiepen in de wereld van de houttechnologie. "Het was pittig. Ik moest mij terug naar mijn kot haasten, want ik had nog les. Dan heb ik mij maar snel gedoucht en ben ik vertrokken. Maar het was een saaie les."