We belichtten al de avonturen van Thijs Zonneveld (dat liep op z’n zachtst gezegd niet goed af) en Laurens ten Dam (een sprint van bijna 1000 watt na 10 uur bracht hem plek 4) in Unbound, de zwaarste gravelwedstrijd ter wereld, die afgelopen weekend werd verreden in Kansas, VS. Maar ook de vorig jaar gestopte wegprof Jan Bakelants was van de partij.

Cursus pottenbakken

Hij werd uiteindelijk veertiende, maar Thijs Zonneveld liet in een tweet al weten dat Bakelants heel hard reed en zeker voor de zege had meegedaan zonder het modderbad na 20 kilometer. Bakelants vertelt erover op de website van Sporza.

Het eerste stuk van de race is eigenlijk helemaal in de soep gedraaid. Aan de start werd me nog verteld dat we mogelijks zouden moeten wandelen, omdat er modder lag. Ik was me niet bewust van de ernst van de situatie en heb de fout gemaakt om even in de modder te rijden.”

De gevolgen daarvan waren niet voor de poes. “Mijn fiets hing vol met slijk, waardoor mijn wielen blokkeerden en ik ben moeten afstappen. In tegenstelling tot de rest had ik geen houten spateltje bij me om de modder van mijn fiets te halen. Ik heb het dan maar met mijn handen geprobeerd, maar dat heeft heel veel tijd gekost. Het was net een cursus pottenbakken”, haha.

Hogere wattages door koelbox met ijs

Hij kan er nu alweer grappen over maken, maar eigenlijk zat na het pottenbakkersdebacle de zege er al niet meer in. Bakelants moest in de achtervolging. Dat was zwaar.

“Het was nog heel ver en ik reed helemaal alleen. Dan weet je dat je vroeg of laat daarvoor de prijs zal betalen. Het was ook de eerste keer dat ik zo’n afstand reed. De tweede stop heb ik wel goed aangepakt. Ik ben meteen in de frigobox (Vlaams voor koelbox, red.) met ijs gaan zitten. Dat had wel zijn effect en erna kon ik opnieuw hogere wattages trappen.”

Die bezorgden Bakelants dus uiteindelijk een veertiende plaats en uiteindelijk toch een beetje een voldaan gevoel. “Ik heb niet echt kunnen trainen, dus dan moet ik wel tevreden zijn met mijn 14e plek. Momenteel ben ik vooral tevreden dat het gedaan is. Het was ook eerder een mentale dan fysieke beproeving. Misschien overheerst straks de trots. Al moet ik toch nog even bezinnen of ik dit nog eens wil doen.”