Column | 'Eli, kom je in de zandbak spelen?'

Eli Iserbyt vind ik niet alleen qua naam iemand die zo uit een strip van Suske & Wiske lijkt te zijn weggelopen. Hij ziet er ook zo uit. Suske & Wiske en de Magische Modderrace, waarin ze op de vlucht zijn voor een grote boze gele eend en een klein mannetje op een crossfiets ze uiteindelijk redt: Eli Iserbyt. Ik zie het voor me.

Eli en Jerom

Ergens heeft Eli Iserbyt wat van Jerom. Die borst vooruit, de stoere blik. Maar, ik kan er niet omheen blijven draaien, ergens heeft Eli Iserbyt ook heel veel níét van Jerom. Eli Iserbyt is volgens Wikipedia 1 meter 65 lang en weegt 55 kilo. Dat is één spierbal van Jerom.

Toen ik het bericht las dat Eli een zandbak in z'n eigen tuin had aangelegd, moest ik me dan ook inhouden. Ik wil iemand absoluut niet belachelijk maken vanwege z'n kleine gestalte, zeker niet als die iemand een topsporter is en me aan alle kanten voorbij fietst.

Sterker dan ik

Maar het was toch sterker dan ik. Eli en een zandbak. Hij legde 'm aan om z'n zandskills te verbeteren, maar in m'n hoofd zag ik alleen maar Eli met zo'n propellerpetje op z'n hoofd zandtaartjes bakken. Michael Vanthourenhout die aanbelt en aan mama Iserbyt vraagt: 'Mag ik bij Eli in de zandbak spelen?'

Ik schaamde me ervoor. Maar ik verantwoordde die gedachten even later met het besef dat het natuurlijk ook best een absurd gegeven is: je wielerpakkie aantrekken, de fiets uit de schuur pakken en naar je eigen achtertuin rijden. Dwars door de moestuin naar de zandstrook die je hebt laten aanleggen. En dan maar heen en weer rijden.

Ik zou er mijn hele verzameling Suske & Wiskes voor over hebben om eens naar zo'n training te mogen kijken. Eli en de Zinderende Zandtraining.