Jos van Emden over het leven als prof: 'Ik moest in de winter een paar keer op stap, flink kachel worden'

De hardrijder, die afgelopen jaar nog nationaal kampioen tijdrijden werd, vertelt erover in gesprek met het Algemeen Dagblad.

Prof in de beste tijd

"Ik ben prof geweest in de beste tijd. In 2008 werd de zogenoemde 'no-needle-policy' ingevoerd. Het grote dopinggebruik verdween en het trainen en leven als prof was nog niet zo maniakaal als nu. Het is niet zo dat er nu helemaal geen lol meer wordt gemaakt. Maar het is anders. We gingen echt nog op avontuur, zo voelde dat. Het was lang leve de lol op trainingen."

In de winter wordt al sneller weer begonnen met trainen. "Na het seizoen raakte ik mijn fiets vier weken niet aan. De mannen van nu krijgen sneller de vraag: wanneer ga je weer trainen? De trainingsschema's liggen al snel weer klaar. Ik ben wel blij dat ik dat niet meer heb meegemaakt. Bij de ploeg wisten ze ook wel dat ik mezelf goed verzorg en op niveau weer aan het seizoen begon."

Tweede jeugd

Er is geen moment geweest in zijn loopbaan dat Van Emden met tegenzin fietste. "Het is voor mij nooit een opoffering geweest. Vooral omdat ik het zo mooi vond. Ik heb ook een goede aanloop gehad. Ik heb nog gestudeerd voordat ik prof werd. Mijn maten trokken me mee naar het piekuur in de kroeg. Gulden voor een pilsje, dan gaat het hard. Ik heb daarom niks moeten inhalen."

"Ik heb nooit een tweede jeugd willen beleven. Nooit de drang gehad om te compenseren. Zeker in de eerste jaren van mijn loopbaan, moest ik in de winter wel echt even goed op stap. Een paar keer flink kachel worden. Dat heb ik altijd wel gedaan. Dat moet."