Oud-prof Stijn Steels doet boekje open over 'Zwiftrenners' Vine en Osborne: 'Ik krijg nog nachtmerries!'

Stijn Steels stopte eind 2022 op 32-jarige leeftijd met profwielrennen. De neef van spurtbom Tom Steels reed voor wat kleinere Belgische ploegen, maar de laatste drie jaar van z'n carrière was hij ook een gewaardeerd knecht voor de ploeg van Patrick Lefevere.

Hij schrijft nu onder andere (hij is ook weleens te horen als commentator bij Eurosport) een soort columns voor de Vlaamse krant Het Nieuwsblad waarin hij zijn ervaringen met materiaal, trainingsmethodes en andere zaken uit de wielerwereld bespreekt.

In zijn meest recente column heeft hij het over de opkomst van Zwiftrenners - voor de onwetenden: Zwift is het virtuele wielerplatform waarin je vanuit huis kilometers kunt maken 'op de rollen', maar dan in een veel moderner jasje.

Steeds vaker maken die Zwiftrenners namelijk ook de overstap naar de weg. Jay Vine en Jason Osborne (die ook roeide op topniveau) zijn daar goede voorbeelden van. Of ja, goede...

Nachtmerries

Steels schrijft dat hij niet al te beste ervaringen met ze heeft in het peloton. Ze trappen veel watts per kilogram weg, maar op het gebied van sturen en andere behendigheidsdingetjes was het huilen met de pet op. De Belg zat met Osborne in de ploeg en deelt een anekdote.

"Ik krijg nog nachtmerries als ik aan de eerste wedstrijd van die jongen terugdenk, de Ronde van Slowakije. Iljo (Keisse, red) en ik hadden de taak gekregen om ons over hem te ontfermen. Elke dag zeiden we hetzelfde: Jason, zet je achteraan tot de vlucht van de dag weg is en de hectiek in het peloton is gaan liggen."

"Maar zelfs op zijn veilige plek achteraan het peloton slaagde hij erin om elke dag minstens één keer tegen de grond te gaan. En op de laatste dag reed hij lek maar hij had geen benul hoe tussen de volgwagens moest terugkeren en heeft dan maar opgegeven."

Jay Vine

Bij Jay Vine zat hij niet in de ploeg, maar ook die maakte de overstap van Zwift naar de weg. Met succes, want hij won al mooie wedstrijden, maar het sturen blijft lastig, weet ook Steels.

"uitgegroeid tot een echte toprenner maar een echt betrouwbare factor zou ik hem toch niet noemen. In zijn beginjaren lag hij in elke kleine of grote ronde minstens één keer tegen de grond. En iedereen kent nog wel dat filmpje dat hij in de Vuelta een drinkbus moest gaan halen en ei zo na onder zijn eigen volgwagen belandde."

Remco Evenepoel

Remco Evenepoel komt niet van Zwift, maar uit het voetbal en miste dus ook de vlieguren die veel andere profrenners wel maakten, maar toch verbaast Steels zich over berichten die soms in de media komen over het gebrek aan stuurmanskunst bij zijn landgenoot.

"Met de hand op het hart: nooit iets van gemerkt. Ok, in zijn eerste profjaar reed hij op 50 centimeter van het kantje terwijl wij op 20 centimeter reden, maar dat zijn details. Hij kan echt wel wringen en doorheen een peloton sturen. En als we op stage eens vollen bak naar beneden reden, dan viel hij bepaald niet uit de toon. Nee hoor, vergeleken met die Zwiftrenners is Remco verre van een probleemgeval."