Vuelta-revelatie Ben O'Connor: 'Ik kan me in Europa soms eenzaam voelen'

O'Connor is niet te onderschatten. Na een vierde plek in de Tour van 2021 finishte hij dit jaar in de Giro ook nipt naast het eindpodium. Met een voorgift van bijna vijf minuten op topfavoriet Primoz Roglic lijkt de kloof haast onoverbrugbaar deze Vuelta. Onze redacteur Tim Beck sprak de 28-jarige Australier dit voorjaar.

Als O’Connor in Europa verblijft tijdens het seizoen, is Andorra zijn uitvalbasis. Hij woont er fijn, maar toch mist hij Australië regelmatig. “In eerste instantie vooral de mensen. Ik hou van het toegankelijke van Australiërs. Europa is soms gecompliceerd. Misschien is het in Nederland anders, maar het voelt soms of niemand iets voor elkaar krijgt. In Australië zoek en vind je iemand die je echt verder helpt."

"In Europa kan ik me soms eenzaam voelen in het voor elkaar krijgen van bepaalde dingen. Of ik een voorbeeld kan geven? Ik kan allerlei dingen noemen. Van het verkrijgen van een verblijfsvergunning tot de afwerking van een nieuw huis. Het is een ervaring om hier te wonen, maar na mijn loopbaan keer ik terug naar Australië. Voor Australische wielrenners is het een opoffering om zo ver van huis te zijn. Daarom zijn de renners die het redden zo goed. We moeten ons meer bewijzen. Fransen kunnen makkelijker ergens terecht, omdat er meer Franse ploegen zijn. Neem Nick Schultz. Hij won dit jaar een rit in de Ronde van Catalonië en is een steengoede renner, maar vorig jaar zat hij bijna zonder ploeg. Net als ik in 2020.”

Overtraining

O’Connor is geboren in Perth. De grootste stad aan de oostkust. Door de vader van een van zijn beste vrienden kwam hij als tiener in aanraking met wielrennen. “Ik speelde op school verschillende sporten. Ik vond cricket leuk, ik hield van hardlopen en deed aan Australian Football. Wielrennen kwam langs als de volgende sport waar ik van ging houden. Alleen moet je een racefiets kopen en wegwijs worden gemaakt in het rijden op een racefiets. Dat gebeurde via mijn vriend en zijn vader. Ik liep in die tijd nog hard, maar had problemen met mijn scheenbeen en overtraining."

"Ik kreeg als advies dat fietsen goed voor me zou zijn. Mijn ouders kochten een racefiets voor mijn zeventiende verjaardag en vanaf dan ging ik er regelmatig op uit. Dan reed ik vol gas de River Loop in Perth. Iedere keer zo snel mogelijk. Dan was het een uur en tien minuten, de volgende keer een uur en vijf minuten. Telkens zo door.”

In shock

In 2015 rijdt O’Connor zijn eerste profkoersen op onder meer de Filipijnen en in China. Een jaar later wint hij de New Zealand Cycle Classic en mag hij als derdejaars belofte mee met de Australische jeugdselectie. Hij koerst dan voor het eerst in Europa. Zijn eerste wedstrijd: Gent-Wevelgem voor beloften. Geen ideale instapwedstrijd voor iemand die pas laat met de wielersport in aanraking kwam.

“We verbleven met de Australische ploeg in Oudenaarde en koersen in België bleek totaal anders. Niet iets voor mij, want ik ben vaak gevallen. Ik kon niet zo goed door het peloton rijden. Dus meedoen aan een koers als Gent-Wevelgem was een shock. Dat heeft even geduurd, want pas in 2020 of 2021 voelde ik dat ik goed door het peloton begon te rijden. Als neoprof kon ik opschuiven als het heuvelachtig was en ik goede benen had, maar ik had totaal geen idee hoe ik moest navigeren door de groep om op de juiste momenten van voren te zitten. Ik had geen idee wat ik deed.”