Lezerscolumn | De onontkoombare wereldtitel van Wilco Kelderman in Zürich

Onze redacteuren schrijven zelf columns, maar zo af en toe krijgen we ook originele columns binnen in onze redactiemail. Die van Matthijs Veenendaal was er één van. Hij schrijft over Wilco Kelderman, het WK en onvermijdelijkheid. Leez zijn column.

Wielerwetten zijn onontkoombaar, glashelder en in beton gegoten: een vroege aanvaller die wordt teruggepakt is pelotonvulling; een renner die de kopgroep terughaalt wordt daarna gelost als een kilometerpaal; de lead-out voor de sprint wordt voor de finish overvleugeld. Daarnaast bestaat het moderne wielrennen uit specialisten: de sprinter kan niet klimmen, de pure klimmer kan niet tijdrijden en de tijdrijder kan niet sprinten. Tevens is de knecht geen winnaar en wint Wilco Kelderman niet. Allemaal logisch, consistent en daarmee de werkelijkheid.

Al vastgesteld in De Renner

Het wielrennen vergeet echter weleens dat het wielrennen niet om wetmatigheden maar om verhalen gaat. Het wielrennen bestaat bij de gratie van het verhaal. Henri Desgrange en Georges Lefèvre begrepen dat. De Tour de France moest verhalen vertellen en de renners moesten die leveren. Als de realiteit niet voldeed aan de eisen van het verhaal dan paste de verteller dit aan.

Mathieu van der Poel en Wout van Aert begrepen dat ook. Zij wisten dat als het verhaal maar overtuigend genoeg is, de werkelijkheid zich daarnaar zal schikken. Dat is logisch. Zoals in De Renner al vlijmscherp werd vastgesteld is de geest namelijk de wielrenner, lichaam en fiets enkel instrumenten. De verhalen van de Amstel Gold Race in 2019 en Tour de France in 2021 waren al lang bedacht en uitgewerkt, de wielerwetten hadden zich daar maar bij neer te leggen.

Zonneveld te vroeg gepiekt

Ook Thijs Zonneveld begreep dat het verhaal boven de wielerwetten uitstijgt. Hij wist ook welk verhaal werkelijkheid moet worden. Maar hij heeft te vroeg gepiekt en zijn verhaal was nog niet onontkoombaar, waardoor de werkelijkheid een manier vond om niet aan de vereisten van zijn verhaal te voldoen.

Maar het ware verhaal is natuurlijk al wel vastgelegd en daarmee onontkoombaar. Om zeker te stellen dat de realiteit weet hoe het zich naar het verhaal moet schikken zal ik het hier nog even kort uitleggen.

Schmalzgruebstrasse

In de laatste ronde van het WK in Zurich vormt zich een kleine kopgroep waar alle favorieten inzitten: MvdP, Evenepoel en Pogacar. Allen hebben nog een meesterknecht bij zich. Mohoric demarreert op de laatste beklimming van de Schmalzgruebstrasse (een naam die schreeuwt om voor eeuwig in ons geheugen te worden gegrift) maar wordt teruggehaald door Stuyven. Iedereen kijkt daarna naar elkaar en houdt even de benen stil.

Dan maakt een renner zich aan de andere kant van de weg los van de kopgroep. Als Dylan van Baarle sluipt hij langzaam weg. Het is niet eens sluipen, meer afdrijven; als een badeendje dat door het zeepsop langzaam bij je kind in het bad wordt weggeduwd. Als Sepp Kuss kijkt hij onschuldig en licht verbaasd om zich heen en probeert hij zoveel mogelijk van het uitzicht te genieten terwijl er langzaam een gat ontstaat. De andere

renners kijken elkaar aan zoals de wetten van het pokeren dat vereisen. Niemand reageert, iedereen kijkt naar de ander of zit volledig stuk. Het gaat ook zo geleidelijk dat het niet echt nodig lijkt te reageren.

Maar het gat is er en daar is niets meer aan te doen. De renner is weg en het is onvermijdelijk Wilco Kelderman. De werkelijkheid legt zich neer bij het verhaal en na 350.000 top 10-klasseringen wordt Wilco Kelderman eenmalig niet teruggepakt en blijft hij ook nog op zijn fiets zitten.

Het verhaal voor Wilco Kelderman geschreven

MvdP en WvA schreven hun eigen verhaal. Wilco Kelderman heeft dat denk ik niet gedaan; te bescheiden en heeft zich neergelegd bij de wielerwetten. Daarom doe ik het hier voor hem want het verhaal is er natuurlijk al wel en daarmee werkelijkheid. Ik heb begrepen dat hij geen groot lezer is dus hoop dat iemand dit aan hem wil voorlezen. Zodat we zeker weten dat hij zijn rol in het verhaal kan vervullen en weet wat er van hem wordt verwacht.

Nu alles duidelijk en overtuigend uiteen is gezet en de winnaar vaststaat is het alleen nog zaak om daar zondag de 29ste de juiste beelden bij te maken.