Het wegseizoen van het kalenderjaar 2016 zit erop. Wieler Revue blikt graag met u terug, van januari tot oktober. Met nu Il Lombardia.
Het wielerseizoen kent met de Japan Cup een traditioneel einde van de belangrijke internationale koersen. De renners beginnen vanaf november aan hun opbouw naar het seizoen 2017. Maar hoe verliep alles in 2016? Als u alweer bent vergeten wie in de belangrijkste koersen schone schijn maakten, bent u bij Wieler Revue aan het juiste adres. Wij blikken met tekst en beeld terug op de belangrijkste wielerwedstrijden van 2016. Daarbij komen zowel de mannen als vrouwen genoeg in het spotlight te staan.
Italiaanse afsluiter
In Noord-Italië werd zoals altijd een slotstuk gebreid aan de belangrijkste wielerkalender. De Ronde van Lombardije was ook sinds haar toetreding tot de WorldTour de laatste koers. Parijs-Tours volgde dan wel na Lombardije, maar maakte - helaas - geen deel meer uit van de hoogste divisie in het wielrennen.
De stand in de WorldTour had al veel duidelijkheid gekregen voor de Ronde van Lombardije nog moest starten. Peter Sagan had de individuele rangschikking gewonnen, Movistar zou de zege in het ploegenklassement voor de zoveelste keer winnen. Dus ging het richting Bergamo gewoon om de eer. De eer een zogeheten Monument op je erelijst te zetten. Dat kon maar vijf keer per jaar.
Zware editie
Zoals vaker veranderde de Ronde van Lombardije ook in 2016 van parkoers. De Madonna del Ghisallo - traditionele scherprechter in de finale - werd al vroeg beklommen. Geen finish in Como, maar wel de start. De aankomst lag in Bergamo, met de beklimming naar Bergamo Alta als laatste helling. De Sant'Antonio Abbandonato en Miragolo San Salvatore moesten voor veel meer verschil zorgen.
En dat zou zeker zo gaan zijn. Een kopgroep met Damiano Caruso als laatste overblijver reed zich toch redelijk ver de finale in. De Italiaan van BMC liet al zijn medevluchters achter en kon lang solo op kop blijven. Maar op de Sant'Antonio Abbandonato was hij er toch aan voor de moeite. Al op die beklimming - met top op 60 kilometer van de streep - ging het al tussen de favorieten.
Op de Miragolo San Salvatore werd het kaf nog verder van het koren gescheiden. Bleven onder anderen in de kopgroep over: Alejandro Valverde, Robert Gesink, Fabio Aru, Rigoberto Urán, Esteban Chaves en Romain Bardet. Dat moest wel een spectaculaire finale opleveren. Dat spektakel werd op de Selvino in de kiem gesmoord. Eén aanval zorgde namelijk al voor een enorme afscheiding. Esteban Chaves nam landgenoot Rigoberto Urán en Fransman Romain Bardet mee. Na een lange strijd sloot ook Diego Rosa aan.
Waanzinnige slotfase
De Selvino lag op dertig kilometer van Bergamo en had een afdaling van twaalf kilometer. Een tussenstuk van dertien kilometer richting de Bergamo Alta-klim volgde. Daar veranderde er niets aan het wedstrijdbeeld: het kwartet op kop hield stug vol. Zij zouden om de winst gaan knokken. Op Bergamo Alta ging alvast één renner overboord: Bardet versnelde in eerste instantie, maar liep op een counter na de demarrage van Chaves.
Maar de Fransman van AG2R-La Mondiale kreeg in de laatste kilometer zelfs nog bijna de aansluiting. Maar het werd een sprint met drie, die bloedstollend spannend was. Met wat samenvattende beelden vooraf, let u vooral op de eindsprint. De winnaar werd er één die nog nooit een Monument had gewonnen.
[video mp4="https://cdn.pijper.io/source/wieler-revue/source/wielerrevue/2016/12/Il-Lombardia-2016-Highlights.mp4"][/video]
Esteban Chaves was de grote winnaar van de dag. Hij bekroonde zijn geweldige seizoen - tweede plaats in de Giro en derde in de Vuelta - met winst in de Ronde van Lombardije. Tweede werd in een millimetersprint, die hij van veel te ver aanging, Diego Rosa. Rigoberto Urán moest tevreden zijn met een podiumplaats naast zijn landgenoot.
Nasleep
De winst leidde natuurlijk tot grote blijdschap bij het Colombiaanse wonderkind van Orica-BikeExchange. Het is een droom voor me om Il Lombardia te winnen. Ik kan niet geloven dat ik gewonnen heb, dit is een monument!
De nummer twee van de jongste Giro dItalia heeft speciale herinneringen aan de wegen rondom Bergamo. Toen ik prof werd, vestigde ik me hier in Bergamo. Ik kende de wegen, maar ik was er niet zeker van dat ik kon winnen. In de finale probeerde ik het verschil te maken op de kasseien, maar Urán volgde me waardoor ik rustig moest blijven en het op een sprint moest aan laten komen.
De nummer twee, Diego Rosa, kon op minder blijdschap rekenen van zijn ploegleider Davide Martinelli. Rosa had die aanval niet moeten doen, zoals ik hem dat heb gezegd, zei Martinelli in La Gazzette dello Sport. Ongeacht wie op kop reed, had hij in de laatste bocht in het tweede wiel moeten zitten. Het was duidelijk dat de Colombianen Uran en Chaves elkaar zouden helpen. In plaats daarvan gaat hij als eerste door de bocht. Een dichte tweede plaats in een monument is niet om over te lachen. Het geeft mij een ziek gevoel.
Gesink
Robert Gesink kon niet meer bij de voorste groep komen en eindigde uiteindelijk knap zevende. Hij trok zijn goede vorm van de Vuelta a España door in Italië. "Die vier mannen waren gewoon sterker dan ik", was Gesink achteraf duidelijk. "In onze groep zaten ook nog eens veel ploeggenoten van de mannen vooraan en dan weet je dat het lastig wordt om de voorste groep terug te pakken. Op het laatste klimmetje in Bergamo ben ik vol gegaan en daarna kon ik nog mooi naar de zevende plek sprinten. Na de ellende aan het begin van het jaar heb ik het goed af kunnen sluiten met een goede Vuelta en een mooie uitslag in Lombardije."
Tours
Dan was er voor de wereldkampioenschappen in Qatar nog één belangrijke koers op Europees grondgebied. Parijs-Tours vond namelijk plaats op 9 oktober. Vanwege de mooie streek van Fernando Gaviria in de laatste kilometer willen we u de beelden niet onthouden. De Colombiaan liet zien waarom hij één van de grote favorieten was voor de regenboogtrui in Qatar.
[video mp4="https://cdn.pijper.io/source/wieler-revue/source/wielerrevue/2016/12/Gaviria-surprend-tout-le-monde-et-remporte-Paris-Tours.mp4"][/video]
In de volgende vier delen blikken we terug op de wereldkampioenschappen in Qatar. Met in deel 36: de ploegentijdritten voor mannen en vrouwen! Tot dan!
Foto's: Cor Vos