HomeZelf in het zadelBucketlistklim | Col du Parpaillon: onverharde en onbekende gigant in de Alpen

Bucketlistklim | Col du Parpaillon: onverharde en onbekende gigant in de Alpen

Vergeet de Galibier, de Izoard en de Bonnette. Allemaal prachtige klimmen, maar de onbekende Col du Parpaillon is misschien wel de mooiste klim van de Franse Alpen. Eén dingetje, je hebt wel een mountainbike nodig om boven te komen.

In tegenstelling tot de Galibier of de Izoard doet de Col du Parpaillon bij veel fietsers waarschijnlijk geen belletje rinkelen. Onbekend maakt onbemind, want deze klim is zonder twijfel de mooiste die ik ooit gedaan heb. Het eerste, verharde, gedeelte is nog niet heel bijzonder, maar dat wordt ruimschoots goedgemaakt door het laatste deel. Zoals de titel van dit artikel al doet vermoeden is dat deel onverhard en dat maakt deze klim zo gaaf.

De Parpaillon begint in Embrun. Dat stadje, gelegen aan het Lac du Serre Ponçon wordt bijna elk jaar wel aangedaan door de Tour de France en is dankzij het nabijgelegen meer van oudsher een populaire bestemming voor toeristen. Vanaf Embrun fiets je richting Crévoux. De eerste 17 kilometers gaan over verharde wegen. Hoewel er wat steile stroken tussen zitten, is dit prima te doen. Je rijdt over een doodlopende weg naar een paar slaperige bergdorpjes, dus het is er lekker rustig.

In het laatste dorpje, La Chalp, is een begraafplaats met een kraantje. Na een kleine anderhalf uur fietsen kwam dit als geroepen. Snel de bidons bijvullen en weer verder. Al snel rijden we de bossen in en na een tijdje verandert het asfalt in rotsen en puin.10 onverharde kilometers tot de top liggen nu voor ons. Het genieten gaat beginnen.

Hoewel, soms is het echt een uitdaging om het juiste spoor te vinden en ik ben dan ook meer dan blij dat ik een mountainbike onder m'n kont heb. Ook omdat het hellingspercentage onverminderd tussen de 8 en 11% blijft. Normaal gesproken is dat niet heel onoverkomelijk voor me, maar deze ondergrond is een ander paar mouwen. De omgeving is echt prachtig en ongerept en je krijgt echt het gevoel alleen op de wereld te zijn.

Foto’s zeggen meer dan woorden:

We komen alleen wat wandelaars, een spaarzame fietser op een mountainbike, wat crossmotoren en wat brommers tegen. Hier en daar passeren we een berghut en in de verte zien we wat koeien lopen. Verder is er dus echt niks of niemand. Het gevoel van alleen op de wereld zijn wordt alleen maar versterkt wanneer we de boomgrens passeren. Af en toe schiet er een marmot voor me langs of zie ik boven me een roofvogel rondcirkelen, maar verder is het alleen ik tegen de berg. In de laatste kilometers naar de top (op 2640 meter) fietsen we door een schitterend en rotsachtig maanlandschap. Gelukkig is het zonovergoten weer en is het uitzicht indrukwekkend. In de verte zien we meerdere bergpaden lopen, die schreeuwen om ontdekt te worden op een mountainbike. We fietsen echter stug door naar de top, een tunnel van 500 meter.

Die tunnel is ooit in de 19e eeuw aangelegd voor militaire doeleinden, maar wordt nu niet meer gebruikt. Eind juli is hij gewoon open en je kunt er gewoon doorheen fietsen. Je ziet alleen geen hand voor ogen en af en toe fiets je tot aan je assen door het water en de modder. Een beetje spannend, maar wel heel gaaf. We dalen weer af aan dezelfde zijde en die afdaling heeft aardig wat voeten in de aarde. Het is meer stuiteren dan fietsen en misschien is de afdaling wel zwaarder dan de klim. Ik ben blij wanneer ik weer asfalt onder me heb. In La Chalp zit een restaurantje met de toepasselijke naam 'Le Petite Fringale'. Na een colaatje en een wafel met Nutella zijn we klaar om het restant van de afdaling naar Embrun te vervolgen.

Fiets huren

Geen mountainbike? Geen probleem! In Embrun is een fietsenzaak waar ze prima mountainbikes verhuren voor een schappelijke prijs (20 euro voor een hele dag). Ze monteren pedalen naar keuze, spreken goed Engels en er werkt een vriendelijke Belg die ook Nederlands sprak. Ik hoefde dus niet met handen en voeten en in gebrekkig Frans uit te leggen dat ik toch echt wegpedalen op de fiets wilde. Vanaf Embrun naar de voet van de Parpaillon is maar een paar kilometer fietsen, dan fiets je meteen warm.

Beeld: Marit Kamperman / Tom Akkerman

Ontvang onze nieuwsbrief

Geen update meer missen? Meld je dan aan voor de nieuwsbrief!

Laatste artikelen

🎥 Renner neemt losgeslagen paard bij de teugels tijdens koers in de Ardennen

Bizarre taferelen tijdens de Arden Challenge, een koers in de Belgische provincie Luxemburg. Een...

Vollering over vertrek: ‘Ik was een beetje verbaasd door het statement van de ploeg’

Het ziet er naar uit dat Demi Vollering volgend jaar andere oorden gaat opzoeken....

Kopecky over saga rond vertrek Vollering: ‘Dit gedoe is voor niemand in de ploeg leuk’

Verrassend nieuws vanuit het kamp van SD Worx-Protime. Woensdag liet ploegleider Danny Stam weten...

Wout van Aert met succes geopereerd, ploeg geeft nieuwe update

Wout van Aert is deze namiddag in Herentals met succes geopereerd aan zijn sleutelbeen....

Meer zoals dit

Met deze simpele ingrepen bouw je een racefiets om tot (tijdelijke) gravelfiets

Gravelen is booming business. De discipline kwam overgewaaid van de Verenigde Staten naar Europa...

📸 Lelijk of briljant? Deze koeien- en varkenswielerpakjes vallen in ieder geval op…

De tijd dat half Nederland in een shirtje van Rabobank de weg op ging...

7 Redenen waarom solo fietsen veel leuker is dan in een groep

Ook nu we weer gewoon in groepen mogen rijden, vindt onze redacteur solo fietsen veel leuker. Hieronder legt hij aan de hand van 7 punten uit waarom.