WK | Italiaan pakt zege bij de beloften, Olav Kooij op het podium

Wat een attractieve koers! En een Nederlander op het podium.

wk beloften

Nerveus. Dat was het woord dat van toepassing was op de eerste 100 kilometer van de 160 kilometer lange beloftenwedstrijd. De valpartijen waren ontelbaar, er reed een Nieuw-Zeelander verkeerd en het was steeds rennen, vliegen en weer stilstaan op het parkoers in en rond Leuven.

Dat zorgde ervoor dat er met nog 50 kilometer te gaan geen kopgroepje meer vooruit was, maar een uitgedund peloton de kop van de koers vormde. In dat pelotonnetje zaten nog een hoop Nederlanders van de op papier ijzersterke oranje-equipe (Olav Kooij, Daan Hoole, Marijn van den Berg, Casper van Uden en de tweelinbroers Van Dijke).

De finale begon met een groep met grote namen erin die op iets minder dan 50 kilometer van de streep wegreed. Namens Nederland zat Daan Hoole erbij en de Nieuw-Zeelander Finn Fisher-Black (oud-Jumbo-Visma Development) en de Zwitser Mauro Schmid (etappewinnaar in de Giro van dit seizoen) waren andere bekende namen.

Het verschil met het peloton(netje) groeide tot iets meer dan 40 seconden. De Belgenvan kopman Thibau Nys hadden de slag gemist, dus het was werken geblazen voor de lichtblauwen. Maar het was een beetje vechten tegen de bierkaai, want bij de negen vooraan waren op de Denen na verder zo ongeveer alle grote landen vertegenwoordigd - zeker toen een Fransman en een Kazach zich bij de negen voegden na een knappe inspanning.

Omdat de samenwerking tussen de 11 - mede door een slepende Hoole - niet optimaal was, liep de voorsprong terug naar zo'n 20 seconden. Alles bleef speelbaar op het bochtige parkoers. Vooraan was Schmid ijzersterk; de Zwitser probeerde het in z'n eentje en had met het ingaan van de laatste ronde 7 seconden voorsprong op z'n 10 metgezellen van zoëven. Vanuit de achtergrond deed Florian Vermeersch er alles aan om vooraan te komen.

Na een flinke inspanning kreeg hij steun van de Nederlanders, die blijkbaar niet het vertrouwen hadden dat Hoole het af kon maken. Het verschil slonk snel en alles kwam weer bij elkaar al reed de Zwitser nog een poos in z'n eentje voor de troepen uit.

Maar met 6 kilometer te gaan was het ook voor hem gedaan. Nederland probeerde de controleren, maar daar was geen beginnen aan in een zeer attractieve wedstrijd. De Italiaan Filippo Baroncini had na een sterke vluchtpoging de beste papieren en reed met nog 2,5 kilometer te gaan solo op kop, met zo'n 10 seconden voorsprong.

De Italiaan was gevlogen, want achter hem werd naar elkaar gekeken. Olav Kooij sprintte achter hem naar een derde plek; de Eritreër Biniam Girmay was hem te snel af.

De top 10 van de dag

WK
  • Cor Vos