Interview | Jonas Vingegaard: 'Het klopt dat ik moeite kon hebben met eten, maar nu weet ik dat het niet erg is zenuwen te voelen'

Jonas Vingegaard is samen met Remco Evenepoel de grote uitdager van Tadej Pogacar in de Tirreno-Adriatico.

Vingegaard
  • Afbeelding van Jonas Vingegaard Jonas Vingegaard

Voor onze seizoensgids spraken we de Deen, die in 2021 definitief doorbrak met een tweede plaats in de Tour de France en ook dit seizoen al van de nul af is. Vorig weekend zegevierde hij namelijk in de Drôme Classic. Tegenover Wieler Revue beaamde hij dat hij niet had verwacht al zo ver te staan in zijn ontwikkeling, maar dat het ook niet geheel onverwachts is gekomen.

"In 2020 had ik ook een hoog niveau, maar lukte het me nog niet in koers te laten zien. Het meest speciale moment? Staan op het podium in Parijs en tijdens de race zelf de rit naar de Mont Ventoux. Daar leverde ik verreweg mijn beste prestatie van het seizoen. Voor het beeld van de fans, maar ook volgens de wattages die ik wegtrapte."

Er is nog een belangrijke reden voor de opmars van Vingegaard. Vorig jaar vertelde ploegleider Frans Maassen tegen Wieler Revue dat de klimmer regelmatig kampte met ongezonde spanning. Voor het eerste trainingskamp met de ploeg werd hij letterlijk ziek van de zenuwen en toen hij in 2019 in de Ronde van Polen de leiderstrui pakte, kreeg hij de volgende ochtend geen hap weg tijdens het ontbijt.

"Nee, ik had geen paniekaanvallen, maar het klopt inderdaad dat ik moeite had om te eten op zulke momenten. Niet bevorderlijk voor een wielrenner. Stap voor stap is het beter gegaan en inmiddels heb ik geleerd dat het niet erg is om zenuwen te voelen."

Gevraagd naar de reden voor zijn nervositeit gaat Vingegaard iets dieper in op de oorzaak erachter. "Ik ben altijd een nerveus persoon geweest. Vroeger op school ook. Al was dat wel op een andere manier dan als wielrenner. In mijn eerste profjaar deed ik het op trainingen zo goed dat ik vond dat ik resultaten moest behalen."

"Anders voelde het als falen voor me. Dat is een totaal verkeerde aanpak. Het enige wat ik moest doen was mezelf zo goed mogelijk voorbereiden en van daaruit verder kijken. Daarover heb ik met een mental coach gepraat en die heeft er mede voor gezorgd dat ik er tegenwoordig mee kan omgaan."

Als zijn de gesprekken met de psycholoog heus niet de enige reden achter zijn opmars, weet ook Vingegaard. Het is ook gewoon een proces van ouder worden. ‘Van meer haar op de borst krijgen’, zoals hij dat zelf noemt. Vingegaard werd op jonge leeftijd vader en ook dat heeft hem geholpen om zijn hoofd niet meer op hol te laten brengen.

"Een leven als vader is niet makkelijk. Je moet snel volwassen worden en dat helpt je op vele manieren verder. Ook als wielrenner. Voor mij is de wielersport niet meer het belangrijkste in het leven, want dat is mijn gezin. Het vaderschap heeft mijn algehele blik op de wielersport doen veranderen."

Magazine
  • Cor Vos