Na afloop deed hij zijn verhaal bij de NOS. “Ik voelde me best goed de hele dag. Ik wist dat ik een beetje moest gokken op het einde. Ik heb het geprobeerd. Ik kwam terug bij die drie (Schulz, Sánchez en Jorgensen, red.). Ik probeerde het gelijk met een aanval, maar ik kreeg niet echt een gat en vervolgens liepen mijn benen vol. Die andere groep kwam terug en toen was het gedaan.”

Het was een alles-of-niets-aanval in de laatste kilometer, nadat hij een tijdlang moest achtervolgen. De Nederlander werd gecounterd door Matteo Jorgenson en vervolgens kwam nog een grote groep terug. “Als je in het wiel blijft, spaar je een beetje je benen en kun je sprinten. Maar we komen hier niet voor een derde plek”, was Van Baarle duidelijk.

De renner van INEOS Grenadiers zat in de kopgroep voor zichzelf en niet voor een tactisch plan voor de klassementsrenners van de ploeg. “Ik ging echt voor de rit. Ganna en ik moesten in de onstnapping zitten en daar zaten we allebei. Deze klim is minder steil en daar kunnen we onze power kwijt. Dat is gelukt, maar helaas hebben we niet kunnen winnen.”

Het is weer eens de andere manier hoe we Van Baarle hebben zien koersen in de tiende etappe, want over het algemeen rijdt hij in grote rondes in dienst. Al stelt hij zelf dat hij genoeg kansen krijgt bij INEOS Grenadiers. “Ik krijg wel vaker de kans om voor een ritoverwinning te gaan, maar soms zit het dan niet mee en zit je niet in de vlucht. Je moet geluk en de juiste benen hebben en vandaag had ik dat.”