Puck Moonen, Mathieu van der Poel en een verrassend parkoers: dit is het eerste WK gravel!

Komend weekend staat het veelbesproken eerste WK gravel op het programma en de organisatie in Italië kan direct uitpakken met een mooi deelnemersveld, waarvan Mathieu van der Poel natuurlijk de grote blikvanger is. Voor hij op zondag aan de bak moet, is het zaterdag eerst aan de vrouwen.

Mannen

Maar we beginnen even met de mannen omdat er daar toch net wat grotere namen aan de start staan. Naast Mathieu van der Poel starten namelijk onder meer de volgende wegprofs: Peter Sagan, Greg Van Avermaet, Alexey Lutsenko, Yevgeniy Fedorov (kersvers wereldkampioen bij de beloften), Magnus Cort Nielsen, Zdenek Stybar, Davide Ballerini, Daniel Oss, Lilian Calmejane, Carlos Verona en Alessandro De Marchi.

De Nederlandse selectie bestaat, naast dus Mathieu van der Poel, uit: Ivar Slik, Jasper Ockeloen, Thom Bonder, Jelle-Wietse Jongedijk, Richard Jansen, Bram Imming, Mathijs Loman, Piotr Havik, Diederik Deelen en Rick Nobel.

Naast een - voor de gemiddelde wielervolger - hoop onbekende namen toch ook wel wat namen die een lichtje doen branden. Ivar Slik won bijvoorbeeld eerder dit jaar de Unbound, de meest prestigieuze gravelwedstrijd die ieder jaar in Kansas wordt georganiseerd. Daarnaast zijn ook Jasper Ockeloen (al was het maar vanwege z'n sokken..) en Piotr Havik (broertje van baanrenner Youri) bekende namen in het offroad-circuit.

Vrouwen

Bij de vrouwen is de Nederlandse delegatie met Nederlands kampioene op de weg Riejanne Markus, influfietser Puck Moonen, Maaike Coljé (prof bij het kleine Massi-Tactic) en Tessa Neefjes, vooral actief als mountainbikester. Ze krijgen onder andere concurrentie van de Franse alleskunster Pauline Ferrand Prevot en de Italiaanse klasbak Elisa Longo Borghini.

Parkoers

De mannen rijden op zondag een parkoers met een lengte van 194 kilometer (zie boven in afbeelding), terwijkl de vrouwen een dag eerder 140 kilometer afleggen. Beide koersen starten in Vicenza en finishen in Citadella, in de Italiaanse regio Veneto.

Wie Italië hoort, verwacht misschien heel veel hellingen. Neen. Het is een parkoers met maar 800 hoogtemeters (bij de mannen, dus bij de vrouwen nog wat minder). In het begin zitten twee klimmetjes (één korte steile en een iets langere van 5,5 procent gemiddeld), maar daarna is het vooral vlak langs een rivier.

Ongeveer 75 procent van het parkoers bestaat uit onverharde wegen, maar het is niet zo dat ze constant over los grind rijden, zo legt organisator Erwin Vervecken (oud-veldrijder) uit aan In De Leiderstrui.

"Tussen kilometer 50 en 120 op het parcours zitten stroken met lange rechte stukken langs de rivieren. In Italië noemen ze dat gravel, maar het is een soort semi-wegkoers. Een soort jaagpad. Het is een beetje karrensporen, stukje weg; een typische Parijs-Roubaix-inspanning."

Vervecken denkt dat wegprofs wel uit de voeten kunnen op dit parkoers. "Het WK is de koers die het meeste aanleunt bij een wegwedstrijd. Ik vind het een soort finale van Parijs-Roubaix, waarin je sectoren hebt gecombineerd met smalle wegen. In Parijs-Roubaix zijn het dan kasseistroken, maar hier zijn het dan karrensporen: gravelwegen."

Wij kennen wel iemand die goed is in Parijs-Roubaix en ook al eens een wegkoers won die bekend staat om z'n gravel...