Tom Dumoulin mist 'het verslaan van de pijn' weleens: 'Ieder mens is soms op zoek naar een vlucht, dat diepgaan is voor mij een soort drugs'

Dat deed Dumoulin onlangs nog tijdens de halve marathon van Egmond, waarover hij slechts één uur, acht minuten en 42 seconden deed. En dat zonder er keihard voor te trainen. Dumoulin vertelt in de voetbalpodcast De Cor Potcast dat hij ervan houdt om diep in het rood te gaan, en dat hij er nog steeds goed in is.

Flow

Dumoulin zegt dat hij zelf ook niet weet waar het vandaan komt. "Het is niet voor een bepaald resultaat, ik verdien er ook niets aan. Ik vind het gewoon mooi om in die staat van zijn te raken dat er niets anders is dan jezelf uitdagen en grenzen verleggen. Als ik terugga naar de mooiste momenten van mijn loopbaan, zijn die momenten dat ik in een bizarre flow raakte. Bijvoorbeeld toen ik wereldkampioen tijdrijden werd. Je voelt enorme pijn, maar zit in een soort tunnel."

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Dumoulin omschrijft het als een waas. "Er is niets anders op de wereld dan jij en je fiets zo snel mogelijk vooruit laten gaan. Dat is je enige doel in het leven op dat moment. Als het extreem goed ging, voelde ik die pijn niet enorm. Maar op andere momenten zei mijn lichaam de hele tijd: Tom, hou ermee op. Iedere spiervezel schreeuwde om ermee te stoppen."

En dan toch doorgaan vindt Dumoulin op een bepaalde manier fijn. "Dan dacht ik: de volgende bocht is belangrijk, of: nu moet ik mijn tempo vasthouden op dit klimmetje. Zo probeerde ik me constant af te leiden. Soms bijna zoveel dat je een nieuwe gedachtestroom kreeg, waardoor dat stemmetje dat je moest ophouden ermee ophield. Een heerlijk gevoel als dat lukte, want dat had je dat stemmetje verslagen."

Shuttle run test

De Giro d'Italia-winnaar van 2017 erkent dat hij dat gevoel soms mist. "Dat was het ultieme, maar ik mis ook heel veel niet aan de sport. Om die pijn te verslaan en door dat moment te kunnen komen, moet je heel veel dingen doen die ik eigenlijk niet meer wilde."

Dumoulin ging als klein jongetje al op zoek naar dat gevoel. "Op school kreeg je op een bepaalde trap een tien bij de Shuttle run test. Negentig procent houdt dan op, maar ik ging door. Blijkbaar wilde ik mijn grens verleggen en dat gevoel opzoeken dat er geen ruimte is om aan andere dingen te denken dan je pijn. Ik denk dat het een soort drugs is, ofzo. Het zal een verhoging zijn van de aanmaak van dopamine."

"Ieder mens is af en toe op zoek naar een vlucht. De één doet het met alcohol, roken of drugs, de ander gaat extreem sporten. Een ander stapt in een ijsbad omdat hij dan alleen bezig is met zijn ademhaling. De ander gaat mediteren. Ik denk dat het allemaal op hetzelfde neerkomt, maar de één doet dat gezonder dan de ander."