Lefevere moet lachen om Parijs-Tours en WK gravel op zelfde dag: 'Sta mij leedvermaak toe'

De wekelijkse column van Patrick Lefevere in Het Nieuwsblad is, met het WK van dit weekeinde in gedachten, geheel gewijd aan gravel en aanverwante zaken. De Belgische manager van QuickStep-Alpha Vinyl lacht voornamelijk in zijn vuistje omdat er op dezelfde dag een andere koers is...

Leedvermaak

"Sta mij enig leedvermaak toe: het WK gravel gaat zondag door op dezelfde dag als Parijs-Tours, uitgerekend de koers bij uitstek die dacht zichzelf te moeten heruitvinden door het peloton in de finale over stroken onverhard te sturen."

Lefevere snapt niet waarom dat nodig was en haalt nostalgisch herinneringen op aan jagers die hij vlakbij het peloton zag.

"Ik begrijp niet waarom ASO die omslag heeft gemaakt. Een ‘normale’ sprintkoers heeft toch nog altijd bestaansrecht? Parijs-Tours was voor mij: een koers in de herfst, door de bossen, waar je bij de opening van het jachtseizoen overal jagers zag lopen. Als de wind schuin van achter stond, had je nog kans op waaiers bovendien."

Lefevere gravelfan

Nu lijkt het erop dat Lefevere alles wat geen asfalt is vervloekt. Maar dat ligt toch genuanceerder. "Voor alle duidelijkheid: ik ben tegen wegkoersen die per se gravel willen opnemen in het parcours. Gewoon om Tro Bro Leon en Strade Bianche na te apen. Maar van het WK gravel – en het hele aparte circuit – ben ik fan. Het is een nieuwe markt die superinteressant is voor sponsors."

"Ik lees nu dat ploegen hun renners vragen om Parijs-Tours te skippen en voor het WK Gravel te kiezen. Dat is natuurlijk de ironie ten top. Met alle respect voor Niki Terpstra, die er zijn laatste koers rijdt, maar Parijs-Tours verdient een topdeelnemersveld. Zondag is dat niet het geval."

Perfecte landingsbaan

Lefevere ziet voor gravel een heel nieuwe markt. "Van mijn collega-teammanagers hoorde ik gisteren in Lombardije een opvallend verhaal. Een Italiaanse renner die dicht bij zijn pensioen staat – sta mij toe om de naam niet te noemen – had een voorstel gekregen om voor 80.000 euro een circuit van twaalf gravelwedstrijden te rijden. Een mooi voorstel voor een coureur die geen grootverdiener is geweest, maar hij bedankte voor de eer."

"Ik begrijp dat niet. Voor mij is zo’n alternatief Amerikaans circuit op het einde van een carrière een perfecte landingsbaan. Blijven koersen, blijven reizen en blijven verdienen. Zonder de stress die er altijd bij hoort op de weg. Ik heb het Zdenek Stybar bij ons ook voorgesteld: vind jezelf opnieuw uit als crosser en gravelspecialist. Je gaat je carrière een stuk langer maken. Maar Zdenek zat niet op dezelfde lijn."