De technologie staat nooit stil, ook niet in het wielrennen. Fietsen worden elk jaar lichter en aerodynamischer, koerspakjes zitten steeds strakker en renners krijgen steeds meer toegang tot allerlei data om hun prestaties te verbeteren.

Glucosemeter

Eén van die technologische hoogstandjes is de glucosemeter. Wout van Aert traint nooit zonder, langeafstandloper Eliud Kipchoge verbrak er het wereldrecord op de marathon mee en Kristen Faulkner raakte er haar derde plaats in de Strade Bianche mee kwijt.

De glucosemeter is een sensor die, met behulp van een naaldje, op de bovenarm bevestigd wordt. Een atleet kan er perfect mee inschatten hoe het met zijn energievoorraad is gesteld. “Het kan de bloedsuikerconcentratie meten in het vocht dat tussen je cellen zweeft”, legt Jan Bakelants uit in Wielerclub Wattage.

Lactaatmeter

Helemaal ingeburgerd in het peloton is die glucosemeter nog niet. Toch is er al een nieuw snufje op komst: de realtime lactaatmeter!

Lactaat is het melkzuur dat ontstaat tijdens het leveren van een inspanning. Hoe harder je fietst, hoe meer lactaat het lichaam aanmaakt. Wanneer de spieren overbelast raken, kan het melkzuur niet meer voldoende afgevoerd worden en ontstaan verzuurde benen.

Tijdens een inspanningstest meet een sportarts de lactaatwaardes (door met een naald in het bloed te prikken), om dan aan de hand van de bijhorende wattages, de trainingszones van een renner te bepalen. Met een realtime lactaatmeter kunnen die lactaatwaardes echter op elk moment gemeten worden, ook tijdens de koers.

“Nu rijden de renners op wattage, het idee daarachter is om in een bepaalde lactaatzone te trainen. Met een realtime lactaatmeter zou je op het moment zelf weten in welke mate je aan het verzuren bent.”

Het snufje is op dit moment nog niet te verkrijgen, maar er wordt wel volop gewerkt aan de nieuwe technologie. “Het zou een echte gamechanger zijn”, aldus Jan Bakelants.