Het leven van Marco Pantani kende enkele grote hoogtepunten, sportieve dieptepunten en dopingschandalen. Hij droomde ervan een nieuwe Fausto Coppi te worden, maar dat lukte de 34 slechts 34 jaar geworden Italiaanse loodgieterszoon niet. Hoe kwam dat? Wie was Pantani? En waarom leeft ’het olifantje’ voort bij de Tifosi?
Marco Pantani werd op 13 januari 1970 geboren in Cesena, een stadje vlakbij de Adriatische Zee. Belangrijkste bronnen van inkomsten: produkten uit de voedingsmiddelenindustrie en de landbouw. De naam van zijn vader, loodgieter van beroep, luidt Ferdinando, die van zijn moeder Tonina. Hij heeft één zus, Manola. Zijn bijnamen: Il Elefantino en Il Pirata.
De vriendschap met Mario Pugliese en Matteo Panzavolta hebben Pantani in zijn jeugdjaren in belangrijke mate gevormd. De drie P’s. Ze waren elke dag samen en hyperactief. Ze werden vaak bij het schoolhoofd op het matje geroepen als ze iets hadden uitgespookt. ”Marco was slim genoeg om het te redden zonder dat hij daar iets voor hoefde te doen,” vermeldt de door Matt Rendell geschreven biografie over Pantani. ”Hij schreef ons huiswerk over, wat hij heel snel kon.
Hij wist zich erdoor heen te slaan – typisch Italiaans. We waren dertien jaar oud, vol hormonen, en soms gingen we te ver met de meisjes in onze klas. Als een meisje een minirokje droeg, zorgden we ervoor dat dat omhoog werd getrokken. Niets om je druk over te maken.”
Kaal
Als 13-jarige was Marco, op de agrarische school, best aantrekkelijk. Twee jaar later begon hij kaal te worden, een probleen waarmee hij worstelde. Want in Italië zijn uiterlijk, stijl en mode erg belangrijk. Met allerlei hoofdhuidbehandelingen en haargroeimiddelen probeerde introverte Marco zijn haargroei terug te krijgen. Helaas, zonder resultaat.
Van de ene op de andere dag stortte hij zich op een nieuwe hobby. Urenlang fietste hij in de bergen. Daar, in de Italiaanse cols, moet zijn wielercarriere zijn begonnen. Hij vroeg een licentie aan en won een aantal wedstrijden. Ook leerde hij tegenslag kennen. Zo liep hij een sleutelbeenbreuk op bij een botsing met een vrachtwagen. Verder een gebroken neus en een litteken erop.
Bij bij een ander koersje liep hij, als gevolg van een val van zijn fiets, opnieuw een sleutelbeenbreuk en een hoofdwond op. Pantani’s moeder Tonina: ”Het was een regelrecht rampjaar, 1985. De ernstige val van Marco. De gezondheidsproblemen van Manola. En de dood van mijn vader, de opa van Marco.”
In 1989, op zijn negentiende, stapte Marco Pantani over naar de amateurs. Daar reed hij tegen sterke Oost-Europeanen. Het lukte hem overeind te blijven. Profploegleiders keken hun ogen uit en de Italiaanse pers schreef hem de hemel in. Dat liet Pantani niet onberoerd. Maar pas in 1992 tekende hij zijn eerste profcontract, bij Carrera, een jeansfabrikant. Een hele sterke ploeg, waartoe onder anderen Abdoezjaparov, Bontempi, Stephen Roche, Tafi, Visentini en de gebroeders Zberg behoorden.
Lees verder over zijn topjaar 1998 en zijn overlijden vol complottheorieën door op volgende te klikken