Dubbelinterview Benoot en Van Hooydonck: 'Ik merk dat andere renners vaak vragen hoe wij dingen aanpakken'

De één is helaas geen prof meer door een hartritmestoornis die hem na een ongeval bijna het leven kostte, de ander hoopt er in 2024 weer te staan. Toen er voor Nathan van Hooydocnk nog geen vuiltje aan de lucht was spraken we hem uitgebreid, samen met Tiesj Benoot. 

De weergave van dat gesprek stond eerder in ons magazine, maar lees je nu in deze longread (bijna) helemaal op de website. Door alle gebeurtenissen is het niet meer helemaal actueel, maar het geeft wel vooral een mooi beeld van het teamgevoel en de professionaliteit bij Jumbo-Visma. 

Ze zijn met twee in een groep van vijf renners en daardoor zou je zeggen dat ze favoriet zijn voor de zege, maar Tiesj Benoot en Nathan Van Hooydonck zijn niet de meest explosieve renners. Ze moeten in de slotfase wegrijden om te winnen in Kuurne-Brussel-Kuurne.

Tactisch doen ze precies het juiste. Van Hooydonck zijn aanval wordt nog gecounterd, maar als Benoot onder de vod versnelt, heeft niemand meer een antwoord. Na Omloop Het Nieuwsblad wint Jumbo-Visma ook Kuurne-Brussel-Kuurne in het openingsweekend.

Het is de opmaat naar een uitstekend voorjaar waarin de ploeg alle Vlaamse semiklassiekers weet te winnen. Vooral door de kracht van de ploeg te gebruiken. Dat ‘samen winnen’ meer is dan een loze marketingkreet bewijzen de renners keer op keer. Afzonderlijk van elkaar vroegen we Benoot en Van Hooydonck naar de kracht van Jumbo-Visma.

De basis voor wielrennen is nog altijd plezier. Hoeveel leuker zijn jullie de wielersport gaan vinden bij Jumbo-Visma?

Benoot: "Ik heb het plezier bij Jumbo-Visma weer teruggevonden. Ik heb altijd graag gekoerst, maar in mijn laatste seizoen bij Team DSM ben ik het plezier een beetje kwijtgeraakt. Mede door de prestaties en de manier van werken is dat helemaal terug. De benadering is menselijker.

"Er wordt op zo’n hoog niveau gewerkt. Voor alle domeinen zijn bekwame mensen aangesteld. Op voeding, materiaal en training hebben we de besten in hun vakgebied, maar er wordt ook geluisterd naar de voorkeuren van de renner. De input van ons is belangrijk en ik vind het tof dat we bij alles betrokken worden.”

Van Hooydonck: “Ik ben wielrennen bij JumboVisma véél leuker gaan vinden. Ik kijk iedere keer weer uit naar de trainingskampen. Er wordt niets aan het toeval overgelaten en de werk ethiek is zó hoog. Iedereen wil beter worden en dat heb ik bij vorige ploegen niet zo ervaren. Het is misschien niet dé sleutel tot succes, maar het is in elk geval de basis.”

Het is normaal dat de basis goed geregeld is, toch?

Benoot: “Zo logisch is dat niet in de wielerwereld,hoor. Ten eerste zijn veel ploegen aan sponsordeals gebonden zijn, waardoor ze simpelweg niet de beste fiets, het beste voeding of de beste banden hebben. Jumbo-Visma is op een niveau gekomen dat wanneer ze een deal maken het óók optimaal is voor de renners. Zeker voeding en trainingsbegeleiding zijn niet overal in het peloton van hoog niveau.”

Van Hooydonck: “Ik verbaas me soms hoe conservatief de wielerwereld nog is. Zeker als ik met renners van andere ploegen praat. Ik ben benieuwd naar hun aanpak, want we mogen niet denken dat wij alles honderd procent goed doen."

"Je moet openstaan voor de benadering van andere ploegen, maar soms kan ik er gewoon niet bij hoe andere ploegen bepaalde zaken aanpakken. Als ik vervolgens zie hoe fel wij bezig zijn met de planning voor trainingsstages en trainingsschema’s, dan denk ik dat wij een stap voorliggen op de rest.”

Benoot: “Mij verbaast het niet om te horen hoe andere ploegen werken, want ik heb het zelf ook meegemaakt. Ik kan het me perfect inbeelden. Als je renners aan hun lot overlaat, gaan ze te hard trainen of te weinig eten. Dat zorgt voor een averechts effect."

"Ik heb het bij Lotto Soudal gezien, en ook nog bij Team DSM. Daar gebeurden dingen die niet moeten gebeuren. Bij Jumbo-Visma heb ik pas echt het gevoel dat we topsport bedrijven. Enkel en alleen performance wordt vooropgesteld. Veel mensen willen weten wat ons geheim is, maar er is niet één groot geheim. Het is een optelsom van details."

Eigenlijk is het dus best normaal dat jullie erbovenuit steken in het peloton.

Van Hooydonck: "Normaal is het nooit. Hoe we dit voorjaar gereden hebben… Ik kan amper onder woorden brengen hoe fantastisch we soms reden. Je bent niet goed bezig als je dat normaal gaat vinden, want het blijft speciaal. Alleen als je hoort hoe andere ploegen niet mee evolueren, is het ergens logisch dat wij steeds beter worden."

"Om een voorbeeld te geven: vorig jaar zaten we op stage in hetzelfde hotel als een andere ploeg. Daar zagen we ze grenadine in hun bidon doen voor trainingen. Wij zijn zó bezig met de juiste voeding tot ons nemen op het juiste moment. Bij een ploeg waartegen we iedere koers strijden, trainen ze zes of zeven uur op grenadine. Als wij dan alles goed doen, wordt het verschil alleen maar groter.”

Benoot: “Het consequent doen wat je moet doen als profwielrenner zorgt voor de prestaties. We zitten drie weken lang op hoogte en doen alles perfect onder de juiste begeleiding. Het is eten, trainen en herstellen. Natuurlijk heeft Jumbo-Visma ook hele goede renners, maar dat gaat elkaar versterken.”

Van Hooydonck: “We maken het verschil met de basis. Er wordt dan gevraagd wat de geheimen van Jumbo-Visma zijn, maar die hebben we helemaal niet. Eten, trainen en herstellen zijn de basisdingen. We hebben voor trainingskampen en koersen een optimale strategie om te herstellen en om zo fris mogelijk aan de volgende dag te beginnen. Daar is de ploeg heel goed in.”

Er worden kranten volgeschreven over jullie geheim. Verbaast jullie dat?

Benoot: “Het is niet onlogisch, maar het is niet dat bicarbonaat iets nieuws is in het peloton. Dat ben ik niet pas gaan gebruiken sinds ik voor Jumbo-Visma rijd. Andere ploegen gebruiken het ook. Het is iets zoeken dat er niet is.”

Van Hooydonck: “Dat komt blijkbaar erbij als je goed presteert. Als je 1, 2 en 3 wordt in een etappe van Parijs-Nice is het normaal dat media dingen gaan zoeken. Dan gaan ze schrijven over bicarbonaat. Dat werkt tegen verzuring, maar dat gebruikt iedere renner. Het is ook niet dat we dat onder stoelen of banken steken, hé. Alleen door veel ploegen wordt wél vergeten hoe en wanneer ze zoiets moeten gebruiken."

"Tijdens Milaan-Sanremo reed ik naast een landgenoot die zei dat hij om de twintig kilometer bicarbonaat moest bijnemen. Ik dacht: dat slaat volgens mij nergens op. Ik moet zeggen dat ik het soms vervelend vind dat onze werkethiek en discipline in verband worden gebracht met geheimen. Zeker omdat het in het wielrennen meteen beladen is. Dat is gewoon jammer.”

Komen andere renners bij jullie vragen naar de werkwijze van Jumbo-Visma?

Van Hooydonck: “Dat valt enorm op, ja. In de klassiekers heb ik weinig zin om met anderen te praten, maar als ik in een ronde gelost ben, merk ik dat renners vaak vragen hoe wij bepaalde dingen aanpakken.”

Benoot: "Het is niet dat ik het speciaal zo ervaar, maar ik denk dat er wel gedacht wordt: bij Jumbo-Visma doen ze iets heel goed. Ik maak pas bij Jumbo-Visma mee hoe ik dacht dat het bij de profs zou zijn. Als belofte dacht ik: bij de profs gaat het écht professioneel zijn. Dat ploegen naar de kleinste details zouden kijken en dat alles geoptimaliseerd zou zijn, maar dat was absoluut niet het geval toen ik prof werd.”

In hoeverre dragen jullie zelf dingen aan die de ploeg beter zouden kunnen maken?

Benoot: “Ik ben daar mee bezig. Zeker met voeding en training. Ik heb in het verleden veel zelf uitgezocht, maar het geeft rust dat ik thuis niet meer met die randvoorwaarden bezig hoef te zijn. Ik weet: de Tourvoorbereiding zal in orde zijn. Als ik denk dat het beter kan, zal ik het zeggen. Alleen is bij ons weinig kritische feedback meer nodig. Er valt weinig meer te wensen.”

Van Hooydonck: “Tiesj is ook een voorloper wat betreft koerstactieken. Ik draag mezelf niet op om innovaties aan te dragen, maar toen we een nieuwe app voor onze foodcoach kregen, heb ik dingen doorgegeven aan onze voedingsdeskundige Martijn Redegeld wat volgens mij beter kan. Of als ik iets gelezen heb, spar ik erover met mijn trainer. Zo versterken we elkaar. Dat is waar het om draait in een topsportklimaat.”

Drie weken op een berg trainen, eten en herstellen: dan word je al snel omschreven al een halve autist.

Van Hooydonck: “Als ik drie weken op trainingskamp ga, hoef ik ’s avonds niet nog te gaan pingpongen. Bij andere ploegen zie je dat wel, maar ik heb er geen behoefte aan. Ik ga op stage om beter te worden. Alleen hebben we het heus gezellig met elkaar tijdens de training of na het diner. Het wil niet zeggen dat wij het niet naar ons zin hebben omdat we ’s avonds niet biljarten.”

Benoot: “In december wordt weleens gepokerd, maar als je dertig uur per week fietst, heb je daarna ook weinig zin om allerlei dingen te gaan doen. Het is vooral dat we op rustdagen eens flink de tijd nemen om een koffie te drinken. En het valt me ook op dat er opmerkelijk langer wordt nagepraat na het diner. Halve autisten zou ik dan ook niet zeggen, haha."

"Een hoogtestage voor een voorjaarsrenner was in 2018 nog heel speciaal, maar je ziet dat Alpecin-Deceuninck het ook doet. Jasper Stuyven ook. Binnen vijf jaar zullen die hoogtestages nog extremer zijn."

"Bij Jumbo-Visma is iedereen vrij om te doen wat hij wil, maar het werkt motiverend om te zien dat de beste renners ter wereld volledig erin meegaan. Zitten er een paar oudjes tussen die zeggen dat ze het blijven doen zoals tien jaar geleden, dan wordt de hele werkwijze met lange trainingsblokken ook lastig. Bij Jumbo-Visma is dat totaal niet het geval.”

Je hoort vaak dat iedereen zich aan Van Aert, Roglič en Vingegaard optrekt. Hoe werkt dat?

Benoot: “Iedereen doet zijn eigen trainingsvormen, maar je ziet van dichtbij hoe de beste renners ter wereld toewerken naar een groot doel. Je weet ook: ben je met de renners op stap die de grootste wedstrijden winnen, dan zal het niveau nergens anders nog hoger zijn. Als je dan zelf ook niet slecht was op stage, weet je dat je in orde zal zijn. Ze beheersen alle topsportfacetten op en naast te fiets."

"Dat zorgt ervoor dat ook jij extra gaat investeren. Het is makkelijker om core-stability te doen als je ziet dat zij het ook doen. Als er een cultuur is van: we vertrekken tien minuten te laat en de core-stability mag niet ten koste gaan van de koffie, dan ben je zelf nu eenmaal ook eerder geneigd om daarin mee te gaan.”

Van Hooydonck: “Zowel fysiek als mentaal trek ik me aan hen op. Vorig jaar reed ik de Dauphiné niet en kwam ik aan in Tignes. Ik trainde toen met de twee beste klimmers van de Dauphiné, een goede Kruijswijk, Van Aert… De zeven jongens waarmee ik op pad was behoren tot de dertig beste renners van het peloton."

"Ik dacht toen: die jongens rijden zó hard, volgens mij ben ik niet honderd procent, haha. Gelukkig letten ze bij de ploeg ook goed op dat het niet averechts werkt. Als je een keer vermoeid bent, zijn ze er als de kippen bij om je schema aan te passen."