Uit het windje is het weliswaar frisjes in Altea, maar in de zon is het goed toeven in de Spaanse kustplaats, waar Bahrain-Victorious zijn trainingskamp organiseert. De Nederlandse neoprof Max van der Meulen heeft het uitstekend naar zijn zin tijdens de eerste dagen van het kamp. De in Den Haag opgegroeide wielrenner maakt in 2025 zijn debuut op WorldTour-niveau.
Robot
Van der Meulen straalt. Een off-season van drie weken zonder fiets heeft hem goed gedaan. Tot zo ver een geijkt verhaal, maar wat verschilt met het verhaal van veel andere wielrenners, is dat Van der Meulen voor het eerst in jaren de tijd nam om uit te rusten tijdens zijn vakantieperiode. "Ik had het echt nodig", zo vertelt hij in een openhartig gesprek met Wieler Revue.
Dat heeft een specifieke reden, want Van der Meulen heeft in zijn twee jaar als belofte té vaak op het randje geleefd. "Ik ben heel lang heel strikt geweest in alles, maar ik realiseer me eindelijk dat dat niet de manier is als ik nog vijftien jaar wielrenner wil blijven. Ik ben geen robot en ook ik heb tijd nodig om te ontspannen."
De belangrijkste les die hij leerde is om te luisteren naar anderen. Van der Meulen is iemand die graag een eigen invulling geeft aan zijn werkwijze, maar hij beseft beter dat dat niet altijd goed heeft uitgepakt de laatste seizoenen. Waar hij als junior tot de absolute wereldtop behoorde, ging het bij de beloften vooral met ups en downs.
"Ik dacht in het verleden vaak dat ik meer moest doen, en daarmee joeg ik mezelf over de kling. Ik heb nu gezegd: ik word prof en ik werk nu met zoveel experts die meer weten van het vak dan ik. Ik rust als ze me opdragen om te rusten, ik eet wat ik moet eten en train hoe ik moet trainen. Ik hoef niet iedere dag kapot en hongerig thuis te komen van training. Door iets frisser te zijn, herstel je beter en kun je een dag later juist meer aan."
Oude stempel
Van der Meulen erkent dat het geen makkelijk proces is geweest. "Ik heb me in 2024 wel vijf keer aan dezelfde steen gestoten. Na vijf keer dacht ik pas: misschien moet ikzelf gaan veranderen. Natuurlijk zeiden mensen in de ploeg dat ik moest luisteren. Na de eerste keer al, maar ik was nog té veel kind en té eigenwijs. Ik wilde het op mijn manier doen en vond het gewoon moeilijk om het proces uit handen te geven."
"Ik was echt iemand van de oude stempel. Van te hard trainen en te weinig eten. Nu begin ik me te realiseren dat dat op die manier niet meer kan, maar een gedragsverandering is niet in één nachtje slapen gemaakt. Daar gaat tijd over heen."
Net voor de Tour de l'Avenir van vorig jaar stootte Van der Meulen zich voor de vijfde keer aan dezelfde steen. Als knecht van Tijmen Graat beleefde hij weliswaar een mooie week in Frankrijk, maar hij haalde nooit zijn topniveau. Dat deed hij namelijk drie dagen voor de start van de Tour de France voor beloften.
"Ik deed veel te zware intervallen, omdat ik dat op dat moment mentaal nodig had. Nu kan ik zeggen dat ik dat niet hoef te doen op training omdat ik weet dat ik dat niveau uiteindelijk in me heb. Ik was gewoon al uitgeput voor de start van de Tour de l’Avenir."
Waar de nieuwe aanpak toe gaat leiden, vindt Van der Meulen in december moeilijk te zeggen. "Als je het niveau hebt om de grootste koersen te rijden dan krijg je die kans vanzelf in deze ploeg. Alleen dan moet je er wel klaar voor zijn. Ik zou het graag willen, maar uiteindelijk zie ik wel waar ik uitkom." Van der Meulen heeft immers geleerd dat hij zichzelf niet meer moet voorbijlopen.