Grace Brown van tijdritkampioen naar vakbondsvrouw: 'We krijgen nog steeds klachten over misbruik of het uitblijven van betalingen'

Grace Brown stopt verrassend met wielrennen, maar ze blijft toch ook betrokken bij de sport. We spraken met haar over haar toekomst als vakbondsvrouw. 

grace brown

Grace Brown zwaait het peloton op het 32-jarige leeftijd uit. De Australische werd dit jaar zowel olympisch- als wereldkampioen tijdrijden en in het voorjaar won ze ook al Luik-Bastenaken-Luik. Een droomseizoen, maar ze stopt omdat ze niet meer het hele jaar in Europa wil zijn. Maar ze blijft wel een beetje actief in de sport, want ze volgt Iris Slappendel op als president van The Cyclists Alliance, een vakbond voor vrouwenwielrensters.

Je bent de nieuwe president van the Cyclists Alliance. Hoe is dat zo gekomen?

"Iris wilde al een tijdje afstand doen van het presidentschap en er kwam dus een vacature vrij. Ik heb gesolliciteerd en Iris kwam al snel enthousiast naar me toe en zei dat ik het type persoon was waar ze naar zochten. Iemand met een goede reputatie in het peloton die het gezicht zou kunnen zijn voor de organisatie."

Waarom wil je dit?

“Ik zocht naar een manier om verbonden te blijven met de sport. Ik vond het jammer dat ik niet meer deel zou uitmaken van de groei van het vrouwenwielrennen. Dat ik daar geen rol of invloed meer in had. Toen deze mogelijkheid voorbijkwam wist ik dat dit de manier was om toch invloed te blijven uitoefenen."

Minimumsalaris

Heb je zelf profijt gehad in je carrière van deze organisatie?

“Absoluut. Mede door de druk van The Cyclists Alliance is het miniumsalaris ingevoerd. Ook het zwangerschapsverlof is nu gemeengoed in het peloton. Daar werd vroeger niet eens over gesproken terwijl iedereen het nu normaal vindt. Ook is er nu de mogelijkheid voor een mentor voor jonge wielrensters. Dat was er nog niet toen ik naar Europa kwam. Dat was zeker nuttig geweest.”

Wat vind je van de huidige stand van zaken in het vrouwenpeloton?

“Het wordt elk jaar beter. Zeker in de WorldTour teams is alles tegenwoordig goed geregeld. Dat geldt niet voor de continentale teams. Rensters op dat niveau hebben nog veel hulp nodig op het gebied van veiligheid. We krijgen nog steeds klachten over misbruik of het uitblijven van betalingen. Dus we zijn nog absoluut nodig. Het vrouwenwielrennen groeit zo snel dat er behoefte is aan een organisatie als de onze. Wij houden in de gaten of er ethisch gewerkt wordt.”

Vaak horen we dat het vrouwenwielrennen te snel te hard groeit. Klopt dat?

“De vraag is of de ploegen mee kunnen komen met de snelle groei van de sport. Kunnen ze de overvolle kalender logistiek allemaal wel faciliteren? En zijn ze in staat om de rensters te betalen? Je moet niet hebben dat er maar een paar ploegen in staat zijn op een goede manier te bestaan. Dat is niet goed voor de sport.”

Interviews
  • Cor Vos