Tour vandaag | Bienvenue dans l'Enfer: wie wint de slag om Roubaix?

Het gaat er al sinds vorig jaar oktober over. Tour-organisator ASO heeft gekozen voor een etappe waarin maar liefst 21 kilometer aan kasseistroken zijn opgenomen. En dat op een totaal van maar 156 hele kilometers. Stoelriemen vast, drankjes en hapjes bij de hand en niet meer omkijken: dít wordt genieten!

Atrecht

Startplaats Arras ligt op zo’n 70 kilometer van de grens met België. Zoals dat met heel veel plaatsen in Noord-Frankrijk, tegen de grens met België aan, het geval is, heeft ook Arras een Nederlandse naam: Atrecht, een plaatsnaam die u zonder twijfel iets zegt als u vroeger heeft opgelet tijdens de geschiedenislessen. Inwoners van Arras worden Arrageois genoemd in het Frans, en Atrechtenaars in het Nederlands.

Arras beschikt over een groot ondergronds gangenstelsel dat al in de middeleeuwen werd uitgegraven. Deze diende in de Eerste Wereldoorlog zelfs als schuilplaats voor de Geallieerden. Maar de stad werd tijdens die Wereldoorlog zwaar beschadigd, om na het heropbouwen in het interbellum tijdens de Tweede Wereldoorlog in Duitse handen te vallen.

Kunnen we Arras ook nog gebruiken om een mooi Tourverhaal te vertellen? Jawel. Thierry Marie begon hier in 1991 zomaar als één van de vele renners aan de rit naar Le Havre. Hoewel, Thierry Marie was natuurlijk niet zomaar een coureur. Thierry was in zijn jaren naast begenadigd trompettist vooral de patron van de proloog. Driemaal won hij de prélude van La Grande Boucle.

Dat deed hij voor de eerste maal in 1986. Hij won de opener en een paar dagen later zou de Tour door Bénouville trekken, de geboortestad van Marie. U begrijpt: daar wilde hij natuurlijk ook in zijn gele trui verschijnen. Maar een dag voor de passage door het stadje ging het mis. Door een kamergenoot nota bene. Systeme-U-ploegmaat Dominique Gaigne pakte bij een tussensprint in een rechtstreeks duel met Marie genoeg tijd om het geel over te nemen.

Het was Gaigne die als leider in de Tour door Normandië en de stad van Marie zou rijden. Marie voelde zich behoorlijk genomen door de Breton. Het feit dat Gaigne aan het einde van het jaar geen contract kreeg moet voor Thierry al een kleine genoegdoening zijn geweest. Maar de ultieme wraak zou vijf jaar later volgen.

Ook in 1991 pakte Marie de eerste gele trui dankzij een sublieme proloog. In de straten van Lyon was hij iedereen te snel af. De volgende dag raakt hij echter de Maillot Jaune alweer kwijt. De Tour gaat wederom door zijn vaste trainingsgebied, maar de Maillot Jaune lijkt hij wederom niet te gaan dragen. Hij staat na de vijfde rit in lijn geklasseerd op 47 seconden van het geel en de volgende etappe lijkt er ook één voor de sprinters. Kortom: een kansloze missie voor de man in het schitterende, foeilelijke tenue van Castorama.

11 juli, is de dag waarop Marie aan een knotsknettergekke onderneming begint, zeker voor iemand die gespecialiseerd is in ultrakorte inspanningen. De etappe is 259 kilometer lang en Marie gaat er na 25 kilometer vandoor. Alleen. Geholpen door een rugwind bouwt hij een maximale voorsprong van 22 minuten op. Zijn beste vrienden die dag zitten op de cameramotor, zij houden hem enigszins gezelschap terwijl hij richting de kust rijdt. Het zijn de camera's die vastleggen hoe de Viking zichzelf onderweg amuseert: zingend. Iconische beelden.

In de finale slinkt de voorsprong van Marie zienderogen. Het peloton versnelt en Marie vertraagt. De Fransman krijgt een hongerklop, maar houdt stand. De herinnering aan Gaigne drijft hem tot het uiterste, en het uiterste blijkt genoeg. Hij pakt na 234 eenzame kilometers de zegebloemen in Le Havre met een voorsprong van 1'54" op het peloton. Op het podium krijgt hij - jawel - het gele tricot en de volgende dag begroeten familie, vrienden en fans hem. Hij wordt bezongen als geletruidrager en de wraak op Gaigne is compleet.

Stofhappen

Vanuit Arras gaan we richting de wegen waarop de noeste arbeiders naar voren komen. Keien, de ene keer verder uit elkaar liggend dan de andere keer, zorgen ervoor dat fietsen stuiteren, stof opwaait en heel veel armen, benen en billen van renners naar de klote gaan.

Mons-en-Pévèle, Camphin-en-Pévèle, Willems-à-Hem: dat zijn namen als klokken voor de echte liefhebber van Parijs-Roubaix. Met de aankomst in Roubaix is spektakel gegarandeerd en of het nu droog weer is of de kasseien liggen er nat bij: er zullen klassementsrenners hun gedroomde klassement gedag kunnen zeggen na deze etappe.

De laatste keer dat een kasseienrit zo’n impact had op het klassement als we van deze etappe verwachten, was op 9 juli 2014. Toen was het Lars Boom die een exact negen jaar durende droogte wat betreft Nederlandse Tour-etappewinnaars kon beëindigen. Wie weet krijgen we op deze dag weer een Nederlander aan het feest. Er zijn in ieder geval genoeg Nederlanders die hard op kasseien kunnen beuken.

Over droogte gesproken, het zal u ook zijn opgevallen: de laatste tijd heeft het zeer weinig geregend in Europa. Bermbranden zijn een dagelijks fenomeen en de sproei-installaties maken overuren. Een natte Hel als in 2014 gaan we dus niet krijgen.

Teun vs. Toon

En ook wat betreft Touretappes naar Roubaix kunnen we spreken van een droogte. Hoewel er al 25 keer een rit in de Noord-Franse stad aankwam was dat voor de laatste maal het geval in 1985, toen Tourwinnaars ook nog weleens zegevierden in de Hel. Wie er 33 jaar geleden de Touretappe naar Roubaix won? Henri Manders!

Het was een dramatische rit over 224 kilometer (dat waren nog eens tijden). Toontje was vooruit met Teun van Vliet en laatstgenoemde leek op weg naar het geel, zeker daar de twee op een gegeven moment - en houdt u nu de leuning even vast - 21 minuten voorsprong hadden. Eenentwintig! 

Maar die voorsprong verdween als sneeuw voor de zon toen Jan Raas zich met de zaak ging bemoeien. Hij gaf Manders de opdracht om niet meer mee te rijden. Van Vliet, rijdend voor het Belgische Verandalux, probeerde zijn vluchtmakker over te halen, maar het mocht niet zo zijn. Er werd niet gewerkt. Teun kreeg kramp, werd ingerekend en kon zijn gele droom adieu zeggen. Toon won de rit met elf seconden voorsprong op nummer twee Sean Kelly.

Parkoers

Door al die verhalen zouden we het bijna vergeten: er moet vandaag ook nog gewoon gekoerst worden. Het gaat vandaag om het redden van het klassement, maar ook om de eeuwige roem. En waarom ook niet allebei? Nibali bewees in 2014 dat ook aankomende Tourwinnaars nog heel goed over kasseien kunnen rijden.

Vijftien stroken heeft parkoers Thierry Gouvenou voor u in de aanbieding. 21,7 kilometer ellende. Omstreeks tien voor één wordt er aan begonnen in Escaudoeuvres en zo'n drie uur later staat de laatste hobbelweg op het programma. We zetten ze voor u nog even achter elkaar.

15 | Escaudoeuvres - Thun (1600 m) 

14 | Eswars - Paillencourt (1600 m)

13 | Auberchicourt - Ecaillon (900 m)

12 | Warlaing - Brillon (2000 m)

11 | Tilloy - Sars-et-Rosières (2400 m)

10 | Beuvry - Orchies (1400 m)9 | Auchy - Bersée (2700 m)

8 | Mons-en-Pévèle (900 m)

7 | Mérignies - Avelin (700 m)

6 | Pont-Thibault - Ennevelin (1400 m)

5 | Templeuve (500 m)

4 | Cysoing - Bourghelles (1300 m)

3 | Bourghelles - Wannehain (1100 m)

2 | Camphin-en-Pévèle (1800 m)

1 | Willems - Hem (1400 m)

Waar in Parijs-Roubaix de beloning volgt met een gang over de Espace Charles Crupelandt, het beroemde hupje en de daaropvolgende wielerbaan is dat nu niet het geval. Vlak voor de sierstenen die ter ere van de lokale wielerheld zijn neergelegd wordt er linksaf geslagen. De finish ligt op de Avenue Maxence Van Der Meersch, net naast het vélodrome.

Voor de klassementsmannen wordt het motto van de dag 'Ieder voor zich en God voor ons allen'. Al wie bij de voorsten zit is spekkoper, wie achterop raakt door materiaalpech of een val moet het zelf maar zien te rooien. Heel soms wil de Tour nog wel eens op iemand wachten, maar vandaag zal dat zeer zeker niet het geval zijn. Kortom: het wordt erop of eronder.

Today, @LeTour goes on the pavés for a stage that some call a mini @Paris_Roubaix... Do you want to know how it feels to ride on the pavés and win in Roubaix? I try to explain it without using any words. @iamspecialized pic.twitter.com/opoiM26Dpm

— Peter Sagan (@petosagan) 15 juli 2018

En de favorieten voor de dagzege? Die ziet u hieronder.

*****

Niki Terpstra

****

Greg Van Avermaet, Peter Sagan

***

Quick-Step Floors, John Degenkolb, Arnaud Demare, André Greipel

**

Jasper Stuyven, Edvald  Boasson Hagen, Christophe Laporte of een andere pro-continentale verrassing

*

Sep Vanmarcke, Silvan Dillier, Geraint Thomas, Alexander Kristoff, Jens Keukeleire, Ramon Sinkeldam, Dylan Groenewegen