Michael Boogerd: 'Frank Vandenbroucke was een prettige collega, won Parijs-Nice met hulp van hem'

Luik-Bastenaken-Luik in 1999 was misschien wel de strafste stoot die Vandenbroucke uithaalde in zijn carrière, maar Boogerd vertelde dat VDB in dat jaar vaker op onnavolgbare wijze uit kon halen. Boogerd noemt Parijs-Tours van dat jaar als voorbeeld, waar hij sterretjes zag in het wiel van de Belg.

"Ik moest Vandenbroucke in de gaten houden en in de finale van de koers waren twee klimmetjes. Hij ging toen zo verschrikkelijk hard, dat ik moest afzien om zijn wiel te houden. Dat vergeet ik nooit meer. Later las ik dat hij de nacht ervoor volledig van de kaart was. Hoe was dat in godsnaam mogelijk?", zegt de Hagenees in een oude podcast van de Rode Lantaarn.

Volgens Boogerd, die de verhalen over de uitspattingen van Vandenbroucke kent en ook zijn boek las, was het daarom nog knapper dat Vandenbroucke zo hard kon rijden.

"Als je die verhalen over alcohol en slaapmiddelen leest, kun je niet lang fietsen op dat niveau. Na 1999 is het snel bergaf gegaan met hem. Ik had ook medelijden en vond het niet prettig om zien. Ik ben naar zijn begrafenis geweest, maar na 2003 heb ik hem niet vaak meer gezien."

Prettige collega

Boogerd vertelt dat hij Vandenbroucke een prettige collega vond. "In Parijs-Nice in 1999 heb ik zelfs nog met hem in de slag gezeten de laatste twee ritten", klinkt het. Boogerd zou die bewuste editie winnen, maar moest wel afrekenen met Richard Virenque.

Vandenbroucke kwam de voorlaatste rit naast de Nederlander rijden en toen gebeurede er iets speciaals. "Hij bood aan om me in de slotetappe te helpen, mits ik de voorlaatste etappe de sprint aan zou trekken. Zo gezegd, zo gedaan. Ik trok de sprint aan en hij won de rit. In de slotrit viel Virenque aan en Vandenbroucke ging hem meteen halen. Ik kroop in zijn wiel en hij ging achter Virenque aan. Zo was Vandenbroucke ook: een woord was een woord", aldus Boogerd.

Beeld: Cor Vos