4 Redenen waarom tijdritten helemaal niet saai zijn, maar juist de mooiste discipline in het wielrennen

In deze Tour de France zit dit jaar maar één tijdrit en dat vind ik heel erg stom. Hoewel veel mensen er juist niet warm voor lopen, vind ik de tijdrit misschien wel de mooiste discipline in het wielrennen. Dat zeg ik natuurlijk niet zomaar; ik kan het onderbouwen met vier punten..

1) Tijdritten zijn eerlijk

Tuurlijk, ploegentactieken zijn prachtig. Het is mooi om iemand te zien linkeballen. We krijgen niet genoeg van de boel op de kant zetten. Maar we willen toch ook wel 's zien welke renner het hardste kan trappen - en zichzelf het meest pijn kan doen, want daar draait het in een tijdrit ook om. Man (vrouw). Fiets (nou ja, machine..). Klok. En dat is het. Wielrennen in z'n puurste vorm.

2) Tijdritten zijn kunst op wielen

Kijk het beeld van Tom Dumoulin bij dit artikel dan! Je zou de Nachtwacht toch direct uit het Rijksmuseum willen halen, ergens op een zoldertje achter een pingpongtafel zetten en Tom pontificaal op de plek van de Nachtwacht hangen (zonder soep over hem heen te gieten)? Echte tijdrijders die met een kaarsrechte rug als een stilleven met alleen malende benen door een landschap zoeven. Iets mooiers bestaat er niet.

3) Tijdritten maken je zen

Zoals hierboven geschreven: zo'n wielrenner met alleen maar bewegende benen door een landschap, zeer rustgevend. Daarbij nog het geluid van zo'n dicht wiel en je waant je in een Walhalla. Pak de wierook erbij, ga in kleermakerszit voor de buis zitten en terwijl de hartslag van de mensen waarnaar je kijkt alleen maar stijgt, daalt die van jou naar standje totale ontspanning.

4) Tijdritten maken je totaal niet zen

Zen is leuk, maar niet zen ook. Als de mensen waar het echt om draait op het startplatform verschijnen is het het gedaan met dat zengeneuzel! Je hartslag bij de tussenpunten is opeens hoger dan die van de renners zelf: komt er nog een camerastandpunt of is-ie er al.

Het secondenspel kan puntje-van-stoel-werk zijn. Remember de Tour van 2018, waarin Tom Dumoulin de tijdrit in Pau met miniem verschil van Chris Froome won. Of de ontknoping van de olympische tijdrit in Tokio voor het zilver en brons.