Analyse | Als Van der Poel en Van Aert vechten om een been, loopt Pidcock er in Namen mee heen?

In aanloop naar de Ronde van Vlaanderen leek het wel alsof die koers maar door twee coureurs verreden zou worden: Mathieu van der Poel en Wout van Aert. Het Duel werd met name door de media tot grote proporties opgeklopt (ik deed er uiteraard zelf vrolijk aan mee). Twee topcoureurs als Van der Poel en Van Aert verdien(d)en die aandacht, maar de andere plusminus 180 die startten het gebrek eraan niet.

Het bleek achteraf terecht, maar alleen omdat Julian Alaphillipe opeens op de grond lag na een akkefietje met een motor. Was dit niet gebeurd, dan was Het Duel een driestrijd geworden - overigens was het op deze manier ook meer dan in orde voor de kijkers; wat een sprint!

In het veldrijden lijkt op dit moment iets gelijkaardigs aan de hand. Iedereen kijkt al tijden uit naar het eerste treffen tussen Mathieu van der Poel en Wout van Aert in het veld en zondag is het zover, maar ondertussen is stiekem een derde naam wat mij betreft de favoriet zondag.

Als een duveltje uit een doosje was daar vorige week ineens Tom Pidcock, die in Gavere Mathieu van der Poel zijn achterwiel liet zien. Tuurlijk, MVDP is net een dag terug in het veld - om je een beeld te geven Pidcock eindigde bij zíj́n rentree 21ste, terwijl Van der Poel won. Maar toch: het kon weleens de ontluiking van een derde verldritster aan het firmament zijn geweest, daar in Gavere.

Of dát het geval is, kunnen we pas aan het einde van de winter beoordelen, of misschien nog wel later. Maar in Namen, deze zondag, zal de jonge Pidcock zich denk ik sowieso mengen in de strijd om de hoogste trede van het podium. Het parkoers is er namelijk op z'n lijf geschreven. Een klimmerscross, op het ranke lijf van de lichte Pidcock geschreven. Bovendien rijden er geen motoren over het parkoers die hem het leven zuur maken.

Prima voor de sport. Het Duel bewaren we dan wel voor het WK, waar Pidcock zich op het zand minder thuis zal voelen.